ฝากเล่าความสำเร็จ

Do it yourself

ฺํBY ADMIN

เอามาฝากเพื่อนๆนักเทรดทุกคน และผู้ที่ต้องการประสบความสำเร็จในชีวิตซักอย่างหนึ่ง แต่สำหรับคนที่ได้อ่านในบล็อคนี้ผมคิดว่าส่วนใหญ่คงหวังที่จะประสบความสำ้เร็จจากการลงทุนซึ่งเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์มาก เพราะการลงทุนไม่ว่าจะทางใดก็ตามมันสามารถสร้างผลกำไรให้เราได้อย่างไม่จำกัดและทวีผลกำไรให้ทำกำไรให้เราได้อีก(จริงเหรอฟังดูอาจจะเกินจริงไปหน่อยแต่หากลองมองให้ดีนี่หละคือสิ่งมหัสจรรย์เลยมัน ข้ออ้างคำพูดของเด็กอายุยังไม่เกิน 15 มาพูดหน่อยแล้วกันว่านี่มันคือทฤษฎี สมการล้างโลก) จงสร้างมันด้วยตัวเองหาประสบการณืให้ตัวเองอย่าไปเฝ้ารอความช่วยเหลือจากคนอื่น

พฤติกรรม และนิสัย เป็นส่วนผสมที่ทำให้คุณเป็นเศรษฐีได้ แต่ในเวลาเดียวกันพฤติกรรมและนิสัยบางอย่าง ก็บันดาล ความยากจน ให้กับคุณได้เหมือนกัน
หากคุณลองหมั่นสังเกตนิสัยของบรรดาเศรษฐีทั้งที่อยู่รอบตัวเราและที่อยู่ห่างตัวหน่อยก็จะเห็นว่าพวกเขามีลักษณะนิสัยที่คล้ายๆ กัน อาจจะมีรายละเอียดบางอย่างที่แตกต่างกันบ้าง แต่โดยรวมจะค่อนไปในทางละม้ายคล้ายกัน ในทางตรงกันข้ามพวกที่ไม่เคยถูกเรียกว่าเศรษฐี ก็มักจะมีนิสัยที่ถอดแบบกันมาเช่นกันทั้ง ฟุ่มเฟือย ฟุ้งเฟ้อ เกินตัว ไม่ใช่นิสัยหรือพฤติกรรมทุกอย่างของคนเรา ที่จะหนุนนำให้ทุกคนขึ้นบัลลังก์ของเศรษฐีได้

เวบไซต์เอ็มเอ็มแฮบบิทส์ดอทคอม ได้นำเสนอบทความเกี่ยวกับ "8 นิสัยที่จะช่วยให้คุณเป็นเศรษฐีเงินล้าน"?ลองสำรวจตัวเองดู บางทีคุณอาจจะมีนิสัยเหล่านี้ซ่อนอยู่ในตัวอยู่แล้วก็ได้?บางคนอาจจะไม่มีเลย แต่ไม่เป็นไร นิสัยเหล่านี้สร้างและบ่มเพาะกันได้หรือบางคนอาจจะแค่ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมนิดหน่อย แล้วนำนิสัยเหล่านี้มาประยุกต์ใช้อย่างไม่ยากเย็น

ลักษณะนิสัยทั้ง 8 ข้อจากนี้ไป เป็นเหมือนกฎขั้นพื้นฐานที่เศรษฐีเงินล้านส่วนใหญ่ทั่วโลกยึดถือและปฏิบัติ เพื่อสร้างรายได้ให้กับตัวเอง ซึ่งคนไทยทั่วไปสามารถนำไปใช้เป็นแบบอย่าง ช่วยให้ตัวเองเป็นเศรษฐีเงินล้านได้ ด้วยหนึ่งสมองและสองมือสองขาของเรานี่เอง 

1.หาเงินไว้ลงทุน..ไม่ใช่เพื่อใช้จ่าย?

ใครก็ตามที่มุ่งมั่นและตั้งหน้าตั้งตาทำมาหากินก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะร่ำรวยเงินทอง?เพราะคนที่หาเงินได้มาก ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะเป็นเจ้าของคำว่า "เศรษฐี" เพราะบางคนหาได้เงินมากก็ใช้จ่ายมากบางคนทำมาหากินแทบตาย แต่ต้องเอามาใช้หนี้สินที่ติดตัวอยู่?แต่สำหรับคนที่เป็นเศรษฐี จะมีนิสัยที่ค่อนข้างชัดเจนคือ เมื่อได้เงินมาก็จะนำไปต่อยอดการลงทุน เข้าตำราหาเงินไว้เพื่อลงทุน ไม่ใช่เพื่อใช้จ่าย





"คนส่วนใหญ่ทำงานหนัก เพื่อชำระหนี้บัตรเครดิต และบำเรอความสุขให้กับชีวิตตัวเอง?แต่กลุ่มคนมีเงินตระหนักว่า ถ้านำเงินก้อนที่มีอยู่ไปต่อยอดให้ออกดอกออกผลเพิ่มความมั่งคั่งให้กับตัวเองน่าจะดีกว่า" เวบไซต์เอ็มเอ็มแฮบบิทส์ให้ทัศนะ 



"วิเชฐ ตันติวานิช" กรรมการผู้จัดการ ตลาดหลักทรัพย์ MAI เห็นด้วยกับนิสัยนี้?เพราะมีคนจำนวนมากที่มีรายได้เยอะ?แต่เมื่อมีมากใช้มากก็ไม่มีทางที่จะเป็นเศรษฐีได้?แต่คนที่เป็นเศรษฐีก็มักจะมีนิสัยที่ต่างออกไป?เมื่อมีรายได้เข้ามา แทนที่จะโหมใช้จ่าย พวกเขาจะนำเงินไปต่อยอดลงทุนเพื่อให้เงินออกดอกออกผล 

2.มีแผนและทำตามแผน



เศรษฐีเงินล้านที่รวยได้ด้วยลำแข้งของตัวเอง ไม่ได้ร่ำรวยเพราะความบังเอิญส่วนหนึ่งนั่นเพราะพวกเขามีนิสัยที่มีแผนและลงมือปฏิบัติตามแผน?ซึ่งนั่นเป็นแรงผลักดันที่ช่วยพวกเขาให้เดินสู่ความรวย?

"การวางแผนและทำตามแผนนำพวกเขาสู่จุดหมาย?นั่นคือการลงทุนและสั่งสมความมั่งคั่งไว้ตลอดชีวิต" เวบไซต์เอ็มเอ็มแฮบบิทส์ให้ทัศนะ 

"ดารบุษป์ ปภาพจน์" ผู้ช่วยกรรมการผู้จัดการ?สายงานพัฒนาธุรกิจและการตลาด 2 บลจ.กรุงไทย มองว่า?เรื่องสำคัญอย่างหนึ่งซึ่งมือใหม่หัดลงทุนมักจะละเลยไป คือการทำตามแผนที่วางไว้โดยเคร่งครัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลยุทธ์ ?ออมเงินก่อน? หรือ Pay Yourself First โดยการหักเงินออมออกจากบัญชีเงินเดือนทันทีที่เงินเดือนออก ก่อนที่จะนำเงินไปใช้จ่ายอย่างอื่น เพราะแผนที่วางไว้อย่างสวยหรูนั้น จะไม่มีประโยชน์เลย หากไม่มีการนำมาปฏิบัติอย่างต่อเนื่อง 

การมีวินัยในแผนลงทุนนั้นยังรวมถึง ผู้ลงทุนที่เลือกการลงทุน โดยใช้กลยุทธ์เฉลี่ยต้นทุน (

Dollar Cost Averaging) ด้วยการลงทุนเป็นประจำด้วยจำนวนเงินที่เท่ากัน ผู้ลงทุนควรมีวินัย ไม่หวั่นไหวไปกับการขึ้นลงของภาวะตลาด โดยอาจใช้ร่วมกับแผนการลงทุนอัตโนมัติที่บริษัทจัดการต่างๆ มีไว้บริการ ซึ่งช่วยประหยัดทั้งเวลา และลดความวุ่นวายใจไปได้มากทีเดียว 

วิเชฐเห็นด้วยกับข้อนี้

ทุกคนคิดและวางแผนการเงินการลงทุนได้ว่าจะทำโน่นนี่นั่น?แต่ไม่ใช่ทุกคนที่วางแผนแล้วจะปฏิบัติหรือลงมือทำตามแผน?ฉะนั้น ใครก็ตามที่วางแผนทางการเงินให้ตัวเอง แล้วเดินตามแผนก็มักจะมีแววที่จะเป็นเศรษฐี 

3.ทำงานหาเงินให้มากขึ้น



ความหมายข้อนี้ดูเหมือนชัดเจน เพราะกลุ่มคนมั่งคั่งมักจะพากันแสวงหาหนทาง ที่จะสร้างหรือหารายได้ให้ไหลมาเทมาอย่างต่อเนื่องอย่างไม่มีวันหยุด ด้วยการเพิ่มจำนวนเงิน ให้ทำงานออกดอกออกผลให้พวกเขาได้มากขึ้น



นี่คือนิสัยประจำตัวของบรรดาเศรษฐี

จะสังเกตเห็นได้ว่า?ยิ่งร่ำรวยอยู่แล้ว ยิ่งไม่หยุดทำงาน?ยิ่งมั่งคั่งอยู่แล้ว ยิ่งหาทางต่อยอดการลงทุนให้มั่งคั่งยิ่งขึ้น 

เรื่องนี้วิเชฐตั้งข้อสังเกตว่า คนที่มีเงินทองหรือร่ำรวยในระดับหนึ่งแล้ว

พวกเขามักไม่เก็บเงินเอาไว้อย่างเดียว แต่หาช่องทางเพื่อขยับขยายความรวย ซึ่งเมื่อถึงจุดนี้เขามักจะให้เงินทำงานช่วยอีกแรง?เรียกว่าทำเงินได้?2 เด้ง?

4.เข้าใจฐานะการเงินของตัวเอง



กลุ่มคนที่มีความมั่งคั่งต่างตื่นตัวกับการรับรู้รายได้ในบัญชีส่วนตัว และรู้ว่าการไหลเวียนของเงินที่ไหลเข้าออกในบัญชีมีเท่าไร

ตรงนี้จะเห็นได้ชัดว่าต่างจากคนที่ยังไม่ได้เป็นเศรษฐี ที่มักจะไม่ค่อยสนใจและใส่ใจในฐานะการเงินของตัวเองซักเท่าไร 

บางคนยิ่งไปกว่านั้น เพราะปล่อยให้หนี้ท่วม นอกจากไม่ได้จัดระเบียบหนี้แล้ว ที่ร้ายกว่านั้นคือแทบไม่รู้เลยว่าหนี้ของตัวเองเบ็ดเสร็จแล้วมีเท่าไร



เรื่องนี้ดารบุษป์บอกว่าก่อนที่จะทำสิ่งใดให้ประสบความสำเร็จ

เราจะต้องมีการวางแผนรู้เขา รู้เรา ซึ่งการวางแผนการลงทุนก็ไม่ต่างกัน การเข้าใจฐานะการเงินของตนเองให้ถ่องแท้ เป็นเรื่องที่สำคัญอย่างยิ่ง เพราะมิเช่นนั้นแล้ว ก็จะเหมือนการขับรถทางไกลโดยไม่เตรียมความพร้อม ไม่ได้เช็คเครื่อง หม้อน้ำ ปริมาณน้ำมัน ไม่รู้ว่ากำลังเครื่องยนต์ของรถนั้นมีมากน้อยเพียงใด สามารถขึ้นเขา ลุยโคลนได้หรือไม่ 

ซึ่งการละเลยไม่เข้าใจตนเองเช่นนี้ ก็มีแต่จะจะทำให้เราประสบปัญหาและอุปสรรคระหว่างทาง ต้องเสียเวลามากกว่าที่ควรเพื่อจะบรรลุเป้าหมายที่วางไว้ หรือบางทีก็อาจหมดกำลังใจไปก่อนที่จะถึงเป้าหมาย





"ก่อนจะเริ่มต้นวางแผนการเงินนั้น เราจะต้องรู้ว่ารายรับของเรานั้นมีความสม่ำเสมอแค่ไหน มีส่วนเกินกว่ารายจ่ายหรือไม่ รวมถึงมีการกันเงินเผื่อสำหรับค่าใช้จ่ายฉุกเฉินเพียงพอที่จะทำให้ไม่มีความจำเป็นต้องพึ่งเงินที่ตั้งใจเก็บไว้เพื่อการลงทุนระยะยาว ซึ่งหากเราละเลยขั้นตอนนี้ไป ก็ยากที่จะถึงเป้าหมายได้ " 

วิเชฐเสริมว่า คนที่เป็นเศรษฐีมักจะมีนิสัยใส่ใจในเรื่องเงินทองอยู่แล้ว ทั้งรายรับรายจ่ายทำใส่เอ็กเซลชีทเอาไว้ ส่วนคนที่ยังไม่ได้เป็นเศรษฐี ควรจะทำอย่างยิ่ง

นี่เป็นบันไดก้าวหนึ่งที่จะนำคุณไปเป็นเศรษฐีได้ 

5.กล้ารับความเสี่ยงอย่างเหมาะสม



เวบไซต์เอ็มเอ็มแฮบบิทส์ดอทคอมบอกไว้ว่า

การเป็นผู้กล้ารับความเสี่ยง เป็นสิ่งต้องทำเพื่อเพิ่มความรวยให้ตัวเอง หากไม่เข้าไปฉวยโอกาสบางครั้ง เงินที่มีอยู่จะไม่มีโอกาสงอกเงย?แต่เหนืออื่นใด?ต้องเป็นความเสี่ยงที่คุณรับได้?และต้องมีการวางกลยุทธ์อย่างดีเพื่อเป็นการป้องกันความเสี่ยงที่เกิดจากภาวะตลาดตกต่ำหรือช่วงขาลง 

ข้อนี้ วิเชฐมองว่า คนที่จะเป็นเศรษฐีได้

พวกเขามักรู้ว่าความเสี่ยงคืออะไร?ประเมินได้ว่าความเสี่ยงมันใหญ่ขนาดไหน และตัวเขาเองสามารถรับความเสี่ยงได้แค่ไหน?



"เพราะความเสี่ยงในระดับสูง?ไม่ใช่ว่าเราไปยุ่งกับมันไม่ได้ คนที่เป็นเศรษฐีได้เขาจะประเมินพละกำลังของตัวเองก่อนว่า?ความเสี่ยงแค่นี้ เรารับมือไหวมั้ย เพราะถึงจะเสี่ยงสูง แต่ถ้าเรารับความเสี่ยงไหว เราจัดการกับความเสี่ยงนั้นได้ โอกาสที่จะได้ผลตอบแทนสูงก็มี " 

6.มีความอดทน&สติซ่อนอยู่ในการลงทุน?



สังเกตมั้ยว่าพวกเศรษฐีเงินล้านที่ร่ำรวยจากสองมือสองขากับหนึ่งสมองของตัวเอง ไม่ได้กลายเป็นเศรษฐีเพียงชั่วข้ามคืน แต่เศรษฐีเหล่านี้เข้าใจถึงพลังแห่งดอกเบี้ยทบต้น และความพยายามลงทุนอย่างต่อเนื่องไม่หยุด เพื่อให้ได้ความร่ำรวยเป็นรางวัลตอบแทน



ดารบุษป์เปรียบเปรยให้ฟังว่ามีคนเคยเปรียบการลงทุนว่าเหมือนการไต่เทือกเขาสูง ยิ่งเป้าหมายสูงเพียงใด นอกจากต้องเตรียมความพร้อมของอุปกรณ์แล้ว ต้องอาศัยจิตใจที่แข็งแกร่งจึงจะก้าวผ่านหุบเหวที่เป็นอุปสรรคไปได้ การลงทุนก็เช่นกัน ความผันผวนของตลาดหุ้นนั้นเกิดขึ้นมาทุกยุคทุกสมัย มากบ้างน้อยบ้างต่างกันไป ดังนั้น เมื่อนักลงทุนได้แสวงหาเส้นทางการลงทุนที่เหมาะสมกับเป้าหมายของตนเองแล้ว ก็ควรเตรียมใจที่จะพบอุปสรรคที่จะเข้ามา



หากอุปสรรคนั้นเป็นอุปสรรคที่ประเมินไว้ล่วงหน้าแล้ว เช่น เมื่อตัดสินใจลงทุนในหุ้นของประเทศเศรษฐกิจเกิดใหม่อย่างจีน อินเดีย หรือรัสเซีย ซึ่งมีโอกาสรับผลตอบแทนสูง ก็ต้องเผื่อใจสำหรับโอกาสที่จะขาดทุนอย่างมากในบางช่วงเวลาด้วยเช่นกัน



วิเชฐเสริมว่าอดทนอย่างเดียวไม่พอ

สำคัญที่สุดคนที่จะเป็นเศรษฐีได้ต้องมีสติอยู่ตลอดเวลา?เพราะคนที่มีสติจะทำให้ตัดสินใจได้ว่าในสถานการณ์นั้นๆ เขาควรตัดสินใจอย่างไร?เช่นถ้าภาวะตลาดหุ้นไม่ดี คนที่มีสติก็อาจจะประเมินและตัดสินใจได้ว่า สถานการณ์ย่ำแย่แบบนี้เขาควรจะถอนตัวออกหรืออยู่ต่อเพื่อรอ หรือหาจังหวะเข้าลงทุน 

7.ได้ทีมที่ยอดเยี่ยม



กลุ่มคนร่ำรวยยังคงความมั่งคั่งของตัวเองไว้ได้ ด้วยผู้คนแวดล้อมซึ่งเป็นที่ปรึกษาการเงินและกฎหมาย ซึ่งล้วนมีฝีมือเป็นเลิศในแวดวงอาชีพนั้นๆ

นั่นเป็นประเด็นที่เราเห็นได้ว่าบรรดาเศรษฐีเงินล้านมักไม่เดินหน้าสร้างความร่ำรวยโดยลำพัง 



"ลองสังเกตดูสิ?คนที่เป็นเศรษฐีไม่ใช่ว่าทุกคนเกิดมาท่ามกลางคนที่มีความรู้เรื่องการลงทุน?แต่คนเหล่านี้จะพาตัวเองเข้าไปอยู่ท่ามกลางกลุ่มคนที่มีความรู้เรื่องการลงทุน นั่นทำให้เขามีโอกาสได้เรียนรู้แง่มุมและช่องทางต่างๆ ของการลงทุน?ว่าอะไรที่จะทำให้เงินทองของเขางอกเงยขึ้น หรือมีวิธีไหนบ้างที่จะทำให้เงินออกดอกออกผล" วิเชฐให้ทัศนะ 

8.รับฟัง..กลั่นกรอง...นำไปใช้



นิสัยอีกอย่างหนึ่งที่จะทำให้คุณเป็นเศรษฐีเงินล้านได้ด้วยความสามารถของตัวเอง คือการแสวงหาคำแนะนำจากที่ปรึกษาเชื่อถือไว้ใจได้ เศรษฐีเหล่านี้รับฟังด้วยความมุ่งมั่นมีใจจดจ่อ จากนั้นพวกเขาก็สามารถนำไปปฏิบัติและตัดสินใจได้ด้วยตัวเองเพื่อพยายามสร้างความมั่งคั่งให้กับตัวเอง ดารบุษป์บอกว่าการวางแผนการลงทุนนั้น ถือเป็นส่วนหนึ่งของการวางแผนชีวิต ซึ่งต้องการความมีเหตุผลสูงกว่าการเลือกซื้อข้าวของเครื่องใช้ทั่วไป การฟังเขามาแต่เพียงอย่างเดียว อาจไม่เพียงพอที่จะแน่ใจได้ว่าการลงทุนที่เหมาะกับคนอื่นนั้นจะเหมาะกับตัวเราด้วย เช่น เมื่อฟังเพื่อนๆ พูดถึงผลตอบแทนที่ได้รับ ก็ต้องนำมากลั่นกรองว่าการลงทุนนั้นมีความเสี่ยงมากน้อยเพียงใด ผลตอบแทนที่ว่าสูงนั้นๆ คุ้มค่ากับความเสี่ยงหรือไม่ และตัวเรานั้นมีความพร้อมที่จะรับความเสี่ยงที่ว่านั้นแค่ไหน หรือมีวิธีที่จะลดหรือกระจายความเสี่ยงอย่างไรได้บ้าง โดยอาจต้องศึกษาจากข้อมูลการลงทุนในหนังสือชี้ชวน สอบถามผู้รู้ ก่อนที่จะตัดสินใจลงทุน

วิเชฐเองก็เห็นด้วยว่าคนจะเป็นเศรษฐีได้เบื้องต้นต้องหัดรับฟังข้อมูล?หาข้อมูลการลงทุนให้เยอะเข้าไว้?จากนั้นก็นำมากลั่นกรอง?เพราะเมื่อได้ข้อมูลเยอะเราต้องกรอง จากนั้นค่อยนำข้อมูลที่ได้ไปใช้ในการตัดสินใจลงทุน?

"ผมว่านิสัยเหล่านี้เศรษฐีมีทุกคน บางคนข้อมูลเยอะ กลั่นกรองแล้ว แต่ไม่กล้าตัดสินใจที่จะลงทุน?คุณก็เป็นได้แค่นักวิเคราะห์ แต่เป็นเศรษฐีไม่ได้" วิเชฐให้ความเห็นทิ้งท้าย ใน 8 นิสัยเหล่านี้ ลองถามไถ่ตัวเองดูซิว่ามีกี่ข้อ ถ้ามีครบ 8 เตรียมสะกดคำว่าเศรษฐีรอไว้ได้เลย?แต่ถ้าไม่มีสักข้อ ก็ยังไม่สายเกินไปค่อยๆ บ่มเพาะนิสัยเหล่านี้กันใหม่ได้ 

วิธีการลงทุนในทองคำกับความเสี่ยง

การลงทุนในทองคำ เป็นกระแสที่นักลงทุนส่วนใหญ่ให้ความนิยมเป็นอย่างมาก โดยนักลงทุนสามารถลงทุนได้ทั้งทางตรงและทางอ้อม ด้วยเหตุผลที่มีอย่างมากมายที่สามารถดึงดูดนักลงทุน เช่น การปรับตัวเพิ่มขึ้นของราคาทองคำตามสถิติตั้งแต่ปี 2001 ราคาทองคำได้ปรับตัวเพิ่มขึ้นกว่า 150% ความต้องการที่เพิ่มมากขึ้นจากกำลังการผลิตที่ลดลง ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นปัจจัยที่ทำให้ราคาทองปรับตัวเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในช่วงที่ผ่านมา แม้ว่าขณะนี้ราคาทองจะปรับตัวลดลงก็ตาม ความนิยมในการลงทุนก็มิได้ลดน้อยลงเลย บทความนี้ก็อยากจะพูดทั้ง 2 มุมมองของการลงทุนในทองคำไม่ว่าทางตรงโดยการซื้อทองคำแท่งเอง และการลงทุนโดยอาศัยความชำนาญของผู้บริหารกองทุน 

การลงทุนโดยตรง : นักลงทุนส่วนใหญ่แล้วจะนิยมซื้อทองคำแท่ง หรือทองรูปพรรณมาเก็บไว้ ช่วงที่ผ่านมาราคาขึ้นแรงๆ คนก็เอาไปขาย บางช่วงที่ราคาปรับลดลง คนก็ไปซื้อเก็บไว้เพื่อเก็งกำไร การที่นักลงทุนจะตัดสินใจซื้อหรือขายนั้น ผมอยากแนะนำให้ท่านได้ติดตามสถานการณ์และปัจจัยต่างๆ ที่มีผลกระทบต่อราคาทองคำด้วย เช่น ในช่วงที่ผ่านมาราคาทองปรับตัวสูงขึ้นเพราะอะไร เราก็ต้องไปดูและศึกษาว่า Demand และ Supply นั้นสะท้อนให้เห็นถึงมูลค่าหรือราคาจริงของทองคำไหม หรือเป็นเพราะเกิดจากการเก็งกำไรของ Hedge Fund อย่างที่ผ่านมาไม่กี่เดือน ตัวอย่างที่ผ่านมาสำหรับสถานการณ์การซื้อขายทองคำในช่วงสงกรานต์ จะเห็นได้ว่าความต้องการซื้อทองคำปรับตัวลดลง ซึ่งเป็นผลมาจากราคาทองคำที่ปรับตัวเพิ่มขึ้นอย่างมาก ราคาสินค้าอุปโภคบริโภคปรับตัวเพิ่มขึ้น ราคาน้ำมันปรับตัวสูงขึ้น และอัตราเงินเฟ้อที่สูงขึ้นตามด้วย 

      อย่างไรก็ดี การลงทุนในทองคำก็ถือเป็นการลงทุนที่ใช้ในการลดผลกระทบจากเงินเฟ้อได้ เนื่องจากถ้าเรามองราคาทองคำระยะยาวแล้ว ทองคำก็ยังคงมีมูลค่าสูงอยู่ดี แม้ปรับลดด้วยอัตราเงินเฟ้อแล้วก็ตาม
      
การลงทุนผ่านกองทุนรวม :ซึ่งถือเป็นการอาศัยความเชี่ยวชาญของ บลจ. ต่างๆ ซึ่งเท่าที่มีอยู่ในตอนนี้ เช่น TMB Gold Fund, ING Golden Star link, BT FIF Golden link เป็นต้น อย่างที่เราทราบกันดี การลงทุนในกองทุนรวมมีขั้นตอนในการตัดสินใจพิจารณาหามูลค่าของการลงทุนนั้นๆ ก่อนตัดสินใจซื้อหรือขาย โดยกลยุทธ์การซื้อขายของกองทุนเท่าที่ผมเข้าใจ จะใช้การบริหารเชิงรับ (Passive Investment Strategy) โดยเป็นการลงทุนในหน่วยลงทุนของกองทุนต่างประเทศอีกที ฉะนั้นการลงทุนประเภทนี้ก็ถือเป็นกองทุน FIF อย่างหนึ่ง ถ้าถามว่าปัจจัยใดที่มีผลกระทบต่อเงินลงทุนของกองทุนประเภทนี้ คำตอบคือความผันผวนของราคาทองคำ รวมถึงอัตราแลกเปลี่ยน โดยสามารถแบ่งออกเป็น 2 ความเสี่ยงด้วยกัน 

      1) ความเสี่ยงจากการเปลี่ยนแปลงราคาทองคำ (Price Risk) หมายถึงโอกาสที่ราคาทองในตลาดโลกจะเพิ่มสูงขึ้นหรือลดต่ำลงในช่วงระยะเวลาสั้นๆ หรือระยะยาวในบางครั้ง เช่น ในช่วงที่ธนาคารกลางของประเทศต่างๆ ขายเงินทุนสำรองที่เก็บในทองคำออกมาในตลาด จนทำให้ราคาทองในตลาดโลกลดต่ำลง ทั้งนี้ หากเกิดเหตุการณ์ดังกล่าวขึ้นจะส่งผลกระทบต่อกองทุน เนื่องจากมูลค่าสินทรัพย์สุทธิของกองทุนมีการเปลี่ยนแปลงตามราคาทองในตลาดโลก ดังนั้นหากราคาทองในตลาดโลกลดลงจะส่งผลทำให้มูลค่าสินทรัพย์สุทธิของกองทุนลดลงได้
      
      อย่างไรก็ดี การเปลี่ยนแปลงของราคาทองคำมีความเป็นอิสระจากการเปลี่ยนแปลงจากการลงทุนการลงทุนในตราสารทุนหรือตราสารหนี้ ทั้งนี้ จากข้อมูลทางสถิติย้อนหลังที่ทำการศึกษาทั้งในและต่างประเทศแสดงให้เห็นว่า ผลตอบแทนของทองคำมีค่าความสัมพันธ์กับผลตอบแทนจากการลงทุนในสภาวะที่คาดว่าผลตอบแทนจากการลงทุนในตราสารทุนหรือตราสารหนี้มีแนวโน้มลดลง
      
      2) ความเสี่ยงด้านอัตราแลกเปลี่ยน (Currency Risk) ความเสี่ยงที่เกิดจากความผันผวนของอัตราแลกเปลี่ยนของเงินบาทเมื่อเทียบกับเงินสกุลต่างประเทศอื่น กล่าวคือ หากค่าเงินบาทมีค่าแข็งขึ้นจากวันที่กองทุนเข้าลงทุนเมื่อเทียบกับสกุลเงินดอลลาร์ที่เข้าลงทุนนั้น (เช่น จาก 33 บาท ต่อ1ดอลลาร์สหรัฐ เป็น 31 บาท) จะทำให้กองทุนได้รับดอกเบี้ยตามงวดและ/หรือเงินต้นเมื่อครบกำหนดของตราสารเป็นเงินบาทในจำนวนที่น้อยลง ซึ่งจะทำให้ผลตอบแทนของการลงทุนต่ำกว่าที่คาดไว้ ในทางกลับกัน หากค่าเงินบาทมีค่าอ่อนลง (เช่น จาก 33 บาท ต่อ 1 ดอลลาร์สหรัฐ เป็น 35 บาท) จะทำให้มูลค่าทรัพย์สินสุทธิของกองทุนเมื่อคำนวณเป็นสกุลเงินบาทมากขึ้น
      
      สรุป : การลงทุนในทองคำถือเป็นการกระจายการลงทุนอีกวิธีหนึ่งนอกเหนือจาก การลงทุนต่างๆ ที่กล่าวมาในบทความที่แล้ว (?จัดพอร์ตการลงทุน?) และนิยมใช้เป็นเครื่องมือลดความเสี่ยงในการลงทุน เนื่องจากการวิจัยและศึกษาโดยหาค่า Correlation กับการลงทุนประเภทอื่นๆ เช่น ตราสารหนี้ ตราสารทุน แล้ว มีค่า Correlation ที่ต่ำ จึงถือเป็นการกระจายลงทุนที่ดีในช่วงที่ตราสารหนี้ และตราสารทุนมีความผันผวน

เคล็ด (ไม่) ลับ กับวัยเริ่มทำงาน

เวลาที่มีการพูดคุยกันถึงเรื่องการวางแผนทางการเงิน และบริหารเงินออมเพื่อการเกษียณให้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ หรือเพียงพอต่อการใช้ชีวิตอย่างมีความสุขหลังเกษียณนั้นมักจะมีคำถามที่ถามกันบ่อยจากท่านที่เพิ่งก้าวเข้ามาสู่ช่วงชีวิตของทำงาน เช่น คำถามว่าเร็วเกินไปหรือไม่ที่จะออมเงินเพื่อการเกษียณ  หรือคำถามที่ว่าเพิ่งทำงานยังไม่พ้นช่วงทดลองงานเลย ทำไมต้องรีบออมเงินเพื่อใช้หลังเกษียณด้วย

         วันนี้ผมจึงขอเล่าประสบการณ์การออมของผมให้ผู้ที่เพิ่งเรียบจบ หรือเริ่มเข้าสู่วัยทำงานให้ฟังครับ ท่านเชื่อหรือไม่ครับว่าช่วงแรกๆ ของการทำงานของผมได้มีความตั้งใจว่าทุกๆ เดือนเมื่อใช้จ่ายแล้วเหลือเท่าไรก็จะออมเพื่ออนาคตที่มั่งคั่ง ตามความฝันของคนที่เพิ่งมีงานทำ  ปรากฎว่าความคิดที่จะออมหลังจากใช้จ่ายนั้นได้ทำให้ผมกลายเป็นบุคคลที่มีเงินเดือนเท่าไรก็ไม่ค่อยพอใช้เท่านั้นครับ หรือที่เรียกว่าชักหน้าไม่ถึงหลัง และผมไม่สามารถเก็บออมเงินได้เลย  ต่อมาผมได้อ่านหนังสือเกี่ยวกับการออมเงินชื่อว่า ?ออมก่อน รวยกว่า? ที่ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทยได้จัดพิมพ์ขึ้น แต่งโดย คุณนวพร เรืองสกุล อดีตเลขาธิการคณะกรรมการกองทุนบำเหน็จบำนาญข้าราชการ เนื้อหาของหนังสือมีการนำเสนอแนวคิดด้านการออมและการลงทุนไว้ โดยใช้ภาษาที่ง่าย ๆ ซึ่งต่อมาหนังสือเล่มนี้ได้ทำให้ผมต้องกลับมาคิดว่าหากออมก่อนแล้วจึงค่อยนำไปใช้ น่าจะเป็นวิธีที่จะทำให้ผมมีเงินเหลือเก็บได้ ผมจึงเริ่ม ?ออมก่อน ใช้ทีหลัง? และด้วยวิธีนี้ทำให้ทุกวันนี้ผมมีเงินเหลือพอที่จะนำไปลงทุนให้งอกเงยเพื่อที่จะได้มีโอกาสมีเงินใช้อย่างเพียงพอสำหรับชีวิตหลังเกษียณ

         หลายท่านที่เพิ่งจบการศึกษาไม่ทราบว่าจะเริ่มต้นวางแผนเพื่อการเกษียณอย่างไร  ผมมีเคล็ด(ไม่)ลับ เหมาะสำหรับผู้ที่เริ่มทำงาน มาเล่าสู่กันฟัง ดังนี้ครับ 
                    
         การมีวินัย   โดยหัก 10%ของรายรับเก็บเอาไว้เป็นเงินออมนั่นคือในแต่ละเดือนหรือทุกครั้งที่มีรายได้เข้ามา ต้องหักไว้อย่างน้อย 10% อย่างประจำและสม่ำเสมอที่เหลือจึงนำมาใช้จ่ายได้ หากท่านเริ่มมีวินัยในการออมเงินเป็นเหมือนที่ผมได้บอกไว้ได้เร็วเท่าไร ท่านก็สามารถบรรลุเป้าหมายทางการเงินได้เร็วเท่านั้นครับ  
                   
         การทำบัญชีรับจ่ายรายสัปดาห์ หรือรายเดือน  วิธีนี้เป็นวิธีที่ง่าย และทำให้เรารู้ค่าใช้จ่ายอย่างละเอียด ท่านสามารถประเมินการใช้เงินของตัวเองได้ทุกๆเดือน ทว่าบางท่านอาจจะเลือกทำบัญชีรับจ่ายเป็นรายวันก็ได้ครับ หากท่านมีเวลาพอ  แต่สำหรับผมเลือกที่ทำเป็นรายสัปดาห์ครับ เพราะทำเป็นรายวันบางครั้งก็ลืม หรือไม่มีเวลาครับ 
                   
         การมีสติในการใช้จ่าย  โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับการใช้จ่ายบัตรเครดิต เช่น หากท่านต้องการซื้อกระเป๋า หรือสิ่งของราคาแพงๆ โดยใช้บัตรเครดิตก็ขอให้ระงับการใช้หรือยับยั้งชั่งใจ และขอให้เก็บเงินจนกระทั้งสามารถซื้อของสิ่งนั้นได้ มิเช่นนั้นหากท่านสร้างนิสัยการซื้อของด้วยบัตรเครดิตอย่างขาดความระมัดระวังจะทำให้ท่านมีโอกาสที่จะไม่สามารถชำระหนี้ได้ตามรอบระยะเวลาการเรียกเก็บ 
                   
         การสำรองเงินเผื่อฉุกเฉิน  เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับช่วงเวลาที่ต้องการใช้เงินฉุกเฉิน  เงินก้อนนี้เป็นเงินส่วนที่ท่านมีเงินเหลือหลังจากหักค่าใช้จ่ายต่างๆแล้ว ทั้งนี้ท่านควรมีเงินสำรองเผื่อฉุกเฉินอย่างน้อยที่สุดเท่ากับค่าใช้จ่ายต่อเดือนรวมกัน 3-6 เดือน โดยเงินสำรองนี้ท่านควรเก็บไว้ในรูปแบบที่มีความเสี่ยงน้อยที่สุด และมีสภาพคล่องสูงเพื่อสามารถเบิกออกมาใช้ได้ยามที่เราต้องการ เช่น บัญชีเงินฝากออมทรัพย์ หรือกองทุนรวมตลาดเงินที่สามารถไถ่ถอนได้ทุกวันทำการ 
                   
         การป้องกันความเสี่ยงของชีวิต  โดยการทำประกันชีวิต เพื่อป้องกันความเสี่ยงให้กับตัวท่านและครอบครัวของท่าน   หากท่านเป็นกำลังหลัก หรือเป็นผู้ที่หารายได้หลักๆ ของครอบครัว การทำประกันชีวิตยิ่งมีความจำเป็นอย่างยิ่งครับ  
                   
         การรู้จักเลือกลงทุน  เพื่อให้ได้ผลตอบแทนมากกว่าการฝากเงินกับธนาคารและชนะเงินเฟ้อ  ภายใต้ความเสี่ยงที่ตนเองรับได้  ซึ่งท่านควรที่จะสำรวจว่ายอมรับความเสี่ยงได้มากน้อยแค่ไหน  นั่นคือ ถ้าในการลงทุนหนึ่งๆ ภายในช่วงระยะเวลาหนึ่ง หากท่านมีโอกาสต้องสูญเสียเงินไปเพื่อแลกกับผลตอบที่จะได้รับกลับมา ท่านจะต้องมีเงินเหลือโดยไม่เดือดร้อน ทั้งนี้ขอให้ท่านระลึกอยู่เสมอว่าการลงทุนทุกประเภทมีความเสี่ยง  

         ทั้งหมดที่กล่าวมาผมหวังว่าท่านผู้อ่านจะนำสิ่งต่างๆ เหล่านี้ไปใช้เพื่อเริ่มต้นจัดการ การลงทุนในเบื้องต้นให้บรรลุเป้าหมายที่กำหนดไว้  และข้อสำคัญขอให้ผู้อ่านใช้เวลาศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับการลงทุนอย่างเต็มที่ หากไม่แน่ใจ หรือสงสัยให้ค้นหาคำตอบจากผู้เชี่ยวชาญทางการเงินการลงทุน เพื่อให้เกิดความเข้าใจโดยละเอียดก่อนการลงทุนครับ

สมการล้างโลก...

     “การลงทุน” (investment) หมายถึง การซื้ออสังหาริมทรัพย์หรือหลักทรัพย์ของบุคคลหรือสถาบัน ซึ่งให้ผลตอบแทนเป็นสัดส่วนกับความเสี่ยงตลอดเวลาอันยาวนานประมาณ 10 ปี แต่อย่างต่ำไม่ต่ำกว่า 3 ปี การลงทุนแบ่งออกเป็นประเภทใหญ่ ๆ ได้ 3 ประเภท คือ (เพชรี ขุมทรัพย์, 2544, หน้า 1-2)

1. การลงทุนเพื่อการบริโภค (consumer investment)
2. การลงทุนในธุรกิจ (business or economic investment)
3. การลงทุนในหลักทรัพย์ (financial or securities investment)

     การลงทุนเพื่อการบริโภค (consumer investment) การลงทุนของผู้บริโภคจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการซื้อสินค้าประเภทคงทนถาวร (durable goods) เช่น รถยนต์ เครื่องดูดฝุ่น เครื่องซักผ้า ตู้เย็น โทรทัศน์ เป็นต้น การลงทุนในลักษณะนี้ไม่ได้หวังในกำไรในรูปของตัวเงิน แต่ผู้ลงทุนหวังความพอใจในการใช้สินทรัพย์เหล่านั้นมากกว่า

     การซื้อบ้านเป็นที่อยู่อาศัยถือได้ว่าเป็นการลงทุนอย่างหนึ่งของผู้บริโภค หรือที่เรียกว่า ลงทุนในอสังหาริมทรัพย์ (real estate investment) เงินที่จ่ายซื้อเป็นเงินที่ได้จากการออม การซื้อบ้านเป็นที่อยู่อาศัยนอกจากจะให้ความพอใจแก่เจ้าของแล้ว ในกรณีที่อุปสงค์ (demand) ในที่อยู่อาศัยเพิ่มขึ้นมากกว่าอุปทาน (supply) มูลค่าของบ้านที่ซื้อไว้อาจสูงขึ้น หากขายจะได้กำไรซึ่งถือได้ว่าเป็นเพียงผลพลอยได้

     การลงทุนในธุรกิจ (business or economic investment) การลงทุนในความหมายเชิงธุรกิจ หมายถึง การซื้อทรัพย์สินเพื่อประกอบธุรกิจหารายได้ โดยหวังว่าอย่างน้อยที่สุดรายได้ที่ได้นี้เพียงพอที่จะชดเชยกับความเสี่ยงในการลงทุน มีข้อสังเกตว่าเป้าหมายในการลงทุนของธุรกิจ คือกำไร กำไรจะเป็นตัวดึงดูดผู้ลงทุนนำเงินมาลงทุน การลงทุนตามความหมายนี้จะกล่าวโดยสรุปได้ว่า เป็นการนำเงินออม (saving) หรือเงินที่สะสมไว้(accumulated fund) และ/หรือเงินกู้ยืมจากธนาคาร (bank credit) มาลงทุนเพื่อจัดสร้างหรือจัดหาสินค้าประเภททุน ซึ่งประกอบด้วยเครื่องจักร อุปกรณ์ และสินทรัพย์ประเภทอสังหาริมทรัพย์ได้แก่ การลงทุนในที่ดิน โรงงาน และอาคารสิ่งปลูกสร้าง เพื่อนำมาใช้ประโยชน์ผลิตสินค้า และบริการเพื่อสนองความต้องการของผู้บริโภค ธุรกิจที่ลงทุนในสินทรัพย์เหล่านี้มุ่งหวังกำไรจากการลงทุนเป็นผลตอบแทน

    การลงทุนในหลักทรัพย์ (financial or securities investment) การลงทุนตามความหมายทางการเงิน หรือการลงทุนในหลักทรัพย์ที่เป็นการซื้อสินทรัพย์ (asset) ในรูปของหลักทรัพย์ (securities) เช่น พันธบัตร (bond) หุ้นกู้หรือหุ้นทุน (stock) การลงทุนในลักษณะนี้เป็นการลงทุนทางอ้อม ซึ่งแตกต่างจากการลงทุนทางธุรกิจ ผู้มีเงินออมเมื่อไม่ต้องการที่จะเป็นผู้ประกอบธุรกิจเอง เนื่องจากมีความเสี่ยงหรือผู้ออมยังมีเงินไม่มากพอ ผู้ลงทุนอาจนำเงินที่ออมได้จะมากหรือน้อยก็ตามไปซื้อหลักทรัพย์ที่เขาพอใจที่จะลงทุนโดยให้ผลตอบแทนในรูปของดอกเบี้ย หรือเงินปันผลแล้วแต่ประเภทหลักทรัพย์ที่ทำการลงทุน นอกจากนี้ผู้ลงทุนอาจจะได้ผลตอบแทนอีกลักษณะหนึ่งก็คือ กำไรจากการขายหลักทรัพย์ (capital gain) หรือการขาดทุนจากการขายหลักทรัพย์ (capital loss) อัตราผลตอบแทนที่ผู้ลงทุนได้จากการลงทุนที่เรียกว่า yield ซึ่งไม่ได้หมายถึงอัตราดอกเบี้ยหรือเงินปันผลที่ได้รับเพียงอย่างเดียว แต่ยังได้คำนึงถึงกำไรจากการขายหลักทรัพย์ หรือขาดทุนจากการขายหลักทรัพย์ที่เกิดขึ้น หรือที่คาดว่าจะเกิดขึ้น yield ที่ผู้ลงทุนได้รับจากการลงทุนไม่ว่าจะมาก หรือน้อยก็ย่อมขึ้นอยู่กับความเสี่ยง (risk) ของหลักทรัพย์ที่ลงทุนนั้น ๆ โดยปกติแล้ว ผู้ลงทุนพยายามเลือกลงทุนในหลักทรัพย์ที่ให้ผลตอบแทนสูงสุด ณ ระดับความเสี่ยงหนึ่ง

     การลงทุนในหลักทรัพย์ หมายถึง การซื้อหลักทรัพย์ที่ได้มีการวิเคราะห์อย่างเหมาะสม และเป็นหลักทรัพย์ที่ผู้ลงทุนมีความพึงพอใจในอัตราผลตอบแทนที่คาดว่า จะได้ ทั้งนี้ได้คำนึงถึงความเสี่ยงที่คาดว่าจะเกิดขึ้นตลอดช่วงเวลาที่ลงทุน

จุดมุ่งหมายในการลงทุน 

     ผู้ลงทุนต่างก็มีจุดมุ่งหมายในการลงทุนของตัวเองตามความต้องการ และภาวะแวดล้อมของผู้ลงทุนซึ่งพอจะแบ่งจุดมุ่งหมายดังกล่าวในลักษณะต่าง ๆ ได้ ดังนี้ (เพชรี ขุมทรัพย์, 2544, หน้า 4-6)

1. ความปลอดภัยของเงินลงทุน (security of principal) ความปลอดภัยของเงินลงทุนนอกจากจะหมายความถึง การรักษาเงินทุนเริ่มแรกให้คงไว้แล้วถ้ามองให้ไกลอีกนิด ยังหมายความถึงการป้องกันความเสี่ยงซึ่งเกิดจากอำนาจซื้อที่ลดลง เป็นผลจากภาวะเงินเฟ้ออีกด้วย จากความหมายดังกล่าว การลงทุนในหลักทรัพย์ที่มีกำหนดระยะเวลาคืนเงินต้นจำนวนแน่นอน ซึ่งได้แก่ พันธบัตรรัฐบาล หุ้นกู้ และหุ้นบุริมทสิทธิที่มีกำหนดระยะเวลาไถ่ถอนของบริษัทที่มั่นคงก็อยู่ในความหมายนี้ นอกจากนี้การลงทุนในหุ้นสามัญของบริษัทที่มีฐานะมั่นคง และกำลังขยายตัวก็อยู่ในความหมายนี้เช่นกัน

2. เสถียรภาพของรายได้ (stability of income) ผู้ลงทุนมักจะลงทุนในหลักทรัพย์ที่ให้รายได้สม่ำเสมอ ทั้งนี้เนื่องจากรายได้ที่สม่ำเสมอ เช่น อัตราดอกเบี้ย หรือเงินปันผลหุ้นบุริมสิทธิ ผู้ลงทุนสามารถทำแผนการใช้เงินทุนได้ว่า เขาจะนำรายได้ที่ได้นี้ไปใช้เพื่อการบริโภคหรือเพื่อลงทุนใหม่ต่อไป นอกจากนี้อัตราดอกเบี้ย หรือเงินปันผลที่ได้รับเป็นประจำย่อมมีค่ามากกว่าดอกเบี้ย หรือเงินปันผลที่เขาสัญญาว่าจะให้ในอนาคตซึ่งยังไม่แน่ว่าจะได้ตามที่เขาสัญญาหรือไม่

3. ความงอกเงยของเงินลงทุน (capital growth) ตามกฎทั่ว ๆ ไปแล้ว ผู้ลงทุนมักจะตั้งจุดมุ่งหมายว่าพยายามจัดการให้เงินทุนของเขาเพิ่มพูนขึ้นทั้งนี้ไม่ได้หมายความว่า ความงอกเงยของเงินทุนที่จะเกิดขึ้นได้จากการลงทุนในหุ้นของบริษัทที่กำลังขยายตัว (growth stock) เท่านั้น การนำรายได้ที่ได้รับไปลงทุนใหม่ ก็จะก่อให้เกิดการงอกเงยของเงินทุนได้พอดี ๆ กับการลงทุนในหุ้นของบริษัทที่กำลังขยายตัว ผู้ลงทุนส่วนมากจะเพิ่มมูลค่าของเงินทุนของเขาโดยการนำดอกเบี้ยและเงินปันผลที่ได้รับไปลงทุนใหม่ ความงอกเงยของเงินทุนนี้ให้ประโยชน์แก่ผู้ลงทุนในแง่ที่ว่า (1) เพื่อปรับฐานะผู้ลงทุนในระยะยาวให้ดีขึ้น (2) เพื่อรักษาอำนาจซื้อให้คงไว้ (3) เพื่อให้การจัดการคล่องตัวดีขึ้น

4. ความคล่องตัวในการซื้อขาย (market ability) หมายถึง หลักทรัพย์ที่สามารถซื้อหรือขายได้ง่ายและรวดเร็ว ทั้งนี้จะขึ้นอยู่กับราคา ขนาดของตลาดหลักทรัพย์ที่หุ้นนั้นจดทะเบียน ขนาดของบริษัทผู้ออกหลักทรัพย์ จำนวนผู้ถือหุ้น และความสนใจที่ประชาชนทั่ว ๆ ไปมีต่อหุ้นนั้น หุ้นที่มีราคาสูงมักจะขายได้ยากกว่าหุ้นที่มีราคาต่ำกว่า ยกตัวอย่างง่าย ๆ หุ้นราคา 500 บาท ย่อมขายได้ยากกว่าหุ้นราคา 50 บาท เป็นต้น

     สถานที่ซื้อขายหุ้นก็มีส่วนที่ทำให้หุ้นขายได้คล่องหุ้นที่ซื้อขายใน New York Stock Exchange หรือ American Stock Exchange ย่อมให้ข้อมูลแก่ผู้ลงทุนมากกว่า และขายได้เร็วกว่าหุ้นที่ซื้อขายในตลาดหุ้นเล็ก ๆ

     หุ้นของบริษัทใหญ่จำหน่ายได้ยากกว่าหุ้นของบริษัทเล็ก ทั้งนี้เนื่องจากบริษัทใหญ่มีหุ้นออกจำหน่ายจำนวนมาก ทำให้การซื้อขายดำเนินติดต่อกันตลอดเวลา ด้วยเหตุนี้หุ้นของบริษัทใหญ่จึงมีความคล่องตัวมากกว่า

5. ความสามารถในการเปลี่ยนเป็นเงินสดได้ทันที (liquidity) เมื่อหลักทรัพย์ที่จะลงทุนมี liquidity สูง ความสามารถในการหากำไร (profitability) ก็ย่อมจะลดลง ผู้ลงทุนที่ต้องการลงทุนในหลักทรัพย์ที่มี liquidity หรือหลักทรัพย์ที่ใกล้เคียงกับเงินสด เพราะหวังว่าหากโอกาสลงทุนที่น่าดึงดูดใจมาถึง เขาจะได้มีเงินพร้อมที่จะลงทุนได้ทันที การจัดการสำหรับเงินทุนส่วนนี้ ผู้ลงทุนอาจจะแย่งสรรปันส่วนจากเงินลงทุนเพื่อการนี้โดยเฉพาะ หรืออาจใช้เงินปันผล หรือดอกเบี้ยที่ได้รับมาเพื่อซื้อหุ้นใหม่ดังกล่าวก็ได้

6. การกระจายเงินลงทุน (diversification) วัตถุประสงค์ใหม่ก็คือต้องการที่จะกระจายความเสี่ยง และการกระจายความเสี่ยงลงทุนในหลักทรัพย์กระทำได้ 4 วิธี คือ
     6.1 ลงทุนผสมระหว่างหลักทรัพย์ที่มีหลักประกันในเงินลงทุน และมีรายได้จากการลงทุนแน่นอนกับหลักทรัพย์ที่มีรายได้ และราคาเปลี่ยนแปลงขึ้นลงตามภาวะธุรกิจ
     6.2 ลงทุนในหลักทรัพย์หลายอย่างปนกันไป
     6.3 ลงทุนในหลักทรัพย์ของธุรกิจที่มีความแตกต่างทางด้านภูมิศาสตร์ เพื่อลดความเสี่ยงเรื่องน้ำท่วมหรือภัยธรรมชาติ เป็นต้น
     6.4 ลงทุนในหลักทรัพย์ของธุรกิจที่มีลักษณะการผลิตที่ต่างกันแบบ vertical หรือ horizontal ถ้าเป็นแบบ vertical หมายถึง การลงทุนในธุรกิจต่าง ๆ ตั้งแต่วัตถุดิบไปจนสินค้าสำเร็จรูป ถ้าเป็นแบบ horizontal เป็นการลงทุนในกิจการที่ประกอบธุรกิจในลักษณะเดียวกัน

7. ความพอใจในด้านภาษี (favorable tax status) ฐานะการจ่ายภาษีของผู้ลงทุนเป็นปัจจัยสำคัญอย่างหนึ่งที่ผู้บริหารลงทุนต้องให้ความสนใจ ปัญหาคือว่าจะทำอย่างไร จึงจะรักษารายได้และกำไรจากการขายหลักทรัพย์ (capital gain) ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ การจ่ายภาษีในอัตราก้าวหน้าจากเงินได้พึงประเมินทำให้ยากแก่การรักษาจำนวนรายได้นั้นไว้ ผู้ลงทุนอาจเลี่ยงการเสียภาษีเงินได้จากเงินได้พึงประเมินดังกล่าว โดยทำการลงทุนในพันธบัตรที่ได้รับการยกเว้นภาษีหรือซื้อหลักทรัพย์ที่ไม่มีการจ่ายเงินปันผลในเวลานี้ แต่จะได้ในรูปกำไรจากการขายหลักทรัพย์ในอนาคต สำหรับในต่างประเทศอัตราภาษีที่เก็บจากกำไรจากการขายหลักทรัพย์นั้นต่างกัน กำไรจากการขายหลักทรัพย์ที่ได้จากการขายสินทรัพย์ประเภททุน (capital asset) ผู้ที่ลงทุนครอบครองไว้เป็นเวลา 6 เดือนหรือมากกว่านี้ จะเสียภาษีในอัตราสูงสุดที่ 25% ในการบริหารเงินลงทุน ผู้จัดการเงินลงทุนต้องดูว่า ผู้ลงทุนท่านนี้ต้องเสียภาษีเงินได้ในอัตราสูงสุดเท่าไร ถ้าเขาเสียภาษีในอัตรา 50% หรือสูงกว่า 50% แล้ว เขาควรลงทุนในหลักทรัพย์ที่ให้กำไรจากการขายหลักทรัพย์หรือพันธบัตรที่ได้รับการยกเว้นภาษี

กระบวนการจิตวิทยาการลงทุนบำบัด (Trading Tribe Process) 

นักลงทุนที่พยายามหลอกตัวเองหรือไม่กล้าเผชิญหน้าต่อความผิดพลาดในการลงทุนของเขานั้น ย่อมที่จะต้องขาดทุนต่อไปและขาดทุนต่อไปเรื่อยๆจนหมดตัว นอกจากนี้แล้ว นักลงทุนที่ไม่ได้เรื่องก็มักที่จะดึงดูดกันเองอยู่เสมอ สิ่งเหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้นโดยบังเอิญแต่มันเกิดจากกลไกเบื้องลึกในจิตใจของเราต่างหาก ลองอ่านบทความชิ้นนี้ซึ่งเขียนโดย Ed Seykota เซียนหุ้นระดับโลกดูนะครับ

ขอเกริ่นนำนิดนึงว่าบทความนี้ Ed Seykota ได้เขียนเอาไว้เพื่อเป็นแนวทางให้กับการบำบัดจิตใจซึ่งส่งผลให้เกิดพฤติกรรมแย่ๆในการลงทุน โดยใช้การบำบัดในลักษณะของการจับกลุ่มพูดคุยแบบเปิดใจถึงข้อผิดพลาดในการลงทุนที่เกิดขึ้น เรียกว่า Trading Tribe Proces (คล้ายๆกับการสารภาพบาป) เพื่อที่จะทำให้ตัวของเราไม่ “เก็บกด” เอาความรู้สึกแย่ๆไว้จนกลายเป็นพฤติกรรมที่ไม่ดีในการลงทุนออกมาโดยไม่รู้ตัว

ยกตัวอย่างง่ายๆเช่น บางคนอาจติดหุ้นอยู่แต่หลอกตัวเองหรือทำเป็นมองข้ามไปเรื่อยๆ จนในที่สุดแล้วเนื่องจากการที่เราพยายามปิดกั้นมันมาตลอด หากเรายังคงขาดทุนอยู่หนักเข้าๆเราก็อาจระเบิดมันออกมาโดยแสดงพฤติกรรมแบบสุดโต่งออกมาไม่รุ้ตัว ประมาณว่าอาจเก็บกดจากการขาดทุนมานาน เลยหน้ามืดเดิมพันหมดหน้าตักทั้งที่รู้ว่าไม่ควรทำเพียงเพราะอยากจะลืมความรู้สึกแย่ๆจากการขาดทุนที่หลอกตัวเองมานาน … ซึ่งแน่นอนว่าถ้าคุณโชคร้ายพอก็อาจต้องขาดทุนบักโกรกก็ได้

สิ่งเหล่านี้เองเป็นที่มาของวลีเด็ดจาก Ed Seykota ที่ว่า

“ไม่ว่าจะกำไรหรือขาดทุน พวกเราทุกๆคนต่างก็ได้รับในสิ่งที่เราต้องการจากตลาดอยู่แล้ว”

นั่นก็เพราะถึงแม้ว่ามันอาจดูเหมือนว่าทุกเข้าจะเข้ามาเล่นหุ้นเนื่องจากต้องการผลกำไร แต่สุดท้ายแล้วพวกเราก็มักที่จะทำ (หรือตกเป็นเหยื่อ) ในสิ่งที่จิตใต้สำนึกพยายามที่จะระบายมันออกมาแทนนั่นเอง และต่อไปนี้ก็คือบทความดีๆจาก Ed Seykota ครับ!

กระบวนการจิตวิทยาการลงทุนบำบัด The Trading Tribe Process

เป็นที่รู้กันดีว่านักเล่นหุ้นส่วนใหญ่นั้น มักค่อนข้างที่จะหวงแหนความเป็นส่วนตัวและรักอิสระเป็นอย่างสูง การอยู่เพียงลำพังและทำสิ่งต่างๆด้วยตนเองนั้นดูจะเป็นส่วนหนึ่งในวัฒธรรมของพวกเราไปแล้ว

อย่างไรก็ตามพวกเราทุกๆคนต่างก็รู้ดีว่า อารมณ์ความนึกคิดรวมถึงสัญชาติญาณต่างๆของพวกเรา มักที่จะถูกสะท้อนออกมาในพฤติกรรมการเล่นหุ้นของพวกเราเองเช่นกัน นี่จึงเป็นสาเหตุที่ว่าทำไมพวกเราจึงพยายามที่จะฝึกฝนจิตใจของตนเองให้มากที่สุด เพราะนั่นก็เพื่อที่จะพัฒนาทักษะในการเล่นหุ้นให้เพิ่มมากขึ้นนั่นเอง และนี่ก็คือสิ่งที่กระบวนการจิตวิทยาการลงทุนบำบัด “Trading Tribe Process (TPP)” จะเข้ามาช่วยในจุดนี้ เนื่องจากในการที่เราจะสามารถพัฒนาทักษะที่มีความข้องเกี่ยวกันของ Ego และ จิตใต้สำนึกได้นั้น มันค่อนข้างเป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยในการที่จะบรรลุเป้าหมายได้ด้วยตนเองเพียงลำพัง แต่มันกลับเป็นเรื่องง่ายขึ้นที่เราจะสามารถพัฒนาและฝึกฝนทักษะเหล่านี้ให้เกิดขึ้นได้อย่างเป็นธรรมชาติเมื่อเราได้อยู่ร่วมเป็นกลุ่มกัน

กระบวนการจิตวิทยาการลงทุนบำบัด (TPP) นั้นตระหนักได้อย่างชัดเจนว่า เมื่อวิเคราะห์ลงไปในจิตใจของพวกเราลึกๆแล้ว พวกเราทุกคนต่างก็ไม่ได้เป็นอิสระจากกันไปอย่างสิ้นเชิง พวกเราทุกคนล้วนแล้วแต่พึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกันอยู่และยังมีความเกี่ยวโยงกันไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ด้วยความเข้าใจในสิ่งต่างๆเหล่านี้ มันจึงช่วยทำให้กำแพงที่ขวางกั้นระหว่างจิตใจและร่างกาย, ภายนอกและภายใน รวมถึงตัวตนของคุณกับโลกภายนอกได้ถูกพังทลายลงไป และนี่จะเป็นสิ่งช่วยให้คุณรู้จักกับตัวตนของคุณได้อย่างมากยิ่งขึ้นนั่นเอง

Fred – สัญชาติญาณที่ควบคุมพฤติกรรมต่างๆของเรา

ข้อมูลข่าวสารต่างๆที่เกิดขึ้นนั้นจะวิ่งเข้าสู่จิตใจของเราผ่านประสาทสัมผัสและไหลไปยังสิ่งที่เรียกว่า Fred …

Fred คือส่วนหนึ่งในจิตใจของพวกเรา โดยที่คนส่วนใหญ่อาจที่จะเรียกมันว่า จิตใต้สำนึก (Subconscious), ระบบลิมบิค (Limbic System) ,สมองในส่วนที่คล้ายกับผลอัลมอนด์ (Amygdala), สมองส่วนหลัก หรือแม้แต่กระทั่งสัญชาตญาณ

โดยปกติแล้ว Fred จะตอบสนองต่อภยันตรายและโอกาสต่างๆที่ผ่านเข้ามาอย่างรวดเร็วไปตามอารมณ์โดยอัตโนมัติ ยกตัวอย่างเช่น หากว่าคุณเอามือแตะไปที่ของที่มีความร้อนบางอย่าง Fred จะทำงานในทันที และมันจะบังคับให้ตัวของคุณดึงมือออกมาจากภยันตรายตรงนั้นก่อนที่สมองในส่วนของ “จิตสำนึก” (Conscious Mind “CM”) จะเคยรู้จักว่ามันคืออะไรมาก่อนเสียด้วยซ้ำ

Fred นั้นทำหน้าที่ควบคุมพฤติกรรมและการกระทำหลายๆอย่างของพวกเรา พวกมันคือผู้ที่ควบคุมการสื่อสารของเรา โดย Fred จะทำหน้าที่จัดการกระบวนการขยับปาก, เส้นเสียง และการแสดงออกทางสีหน้าของเราโดยอัตโนมัติ  นอกจากนี้แล้ว Fred ยังทำหน้าที่ปรับความสมดุลต่างๆของเราเมื่อเราพยายามทรงตัวอยู่บนจักรยานอีกด้วย โดยที่กิจกรรมทั้งหมดต่างๆเหล่านี้ล้วนแล้วแต่ถูกดำเนินการโดยไม่ผ่านจิตสำนึกหรือ “CM” ของเราเลย หลังจากนั้น Fred จะเก็บข้อมูลต่างๆที่เราได้พบเจอในรูปแบบของ “ประสบการณ์” โดยที่ประสบการณ์เหล่านี้อาจรวมถึงความรู้สึก, ภาพต่างๆ หรือแม้กระทั่งจุดอ้างอิงไปยังประสบการณ์อื่นๆด้วย

จิตสำนึก “CM” ผู้ที่ทำหน้าที่ขบคิดและตัดสินใจว่าจะตอบสนองกับสิ่งต่างๆอย่างไร

เมื่อ CM ของเราได้รับข้อมูลข่าวสารต่อมาจาก Fred มันจะนำตรรกะเหตุผล (Logic) และกระบวนการตัดสินใจ (Judgement) เข้ามา เพื่อประมวลผลว่าเราควรที่จะตอบสนองต่อข้อมูลเหล่านั้นอย่างไร ยกตัวอย่างเช่น CM จะรู้ว่าหากมีกระต่ายกระโดดผ่านไปยังด้านหลังของต้นไม้และไม่กลับออกมา มันจะประมวลผลว่ากระต่ายตัวนั้นควรที่จะอยู่ด้านหลังของต้นไม้ต้นนั้น โดยที่ CM ของเราสามารถแม้กระทั่งที่จะสับเปลี่ยนภาพของต้นไม้ออกไปให้เหลือแต่ความว่างเปล่า และ “เห็น” ว่ามีกระต่ายกำลังซ่อนอยู่ด้านหลังต้นไม้ต้นนั้น นอกจากนี้แล้ว CM ยังจะช่วยในการประมวลการตัดสินใจของ Fred ในสถานการณ์ต่างๆให้ดียิ่งขึ้นอีกด้วย โดยเมื่อ Fred และ CM สามารถที่จะทำงานประสานกันได้อย่างเป็นปกตินั้น CM จะเป็นผู้ที่ช่วยปรับการตอบสนองต่อข้อมูลต่างๆที่เกิดขึ้นให้กับ Fred นั่นเอง

สติปัญญาคือผลของการทำงานร่วมกันระหว่าง Fred กับ CM

เมื่อมีสถานการณ์ใหม่ๆเกิดขึ้นกับเรา Fred จะดึงเอาประสบการณ์ที่มีความใกล้เคียงที่สุดที่มันรู้จักเข้ามาประมวลผลและตอบสนองไปตามความเหมาะสมให้มากที่สุด ยกตัวอย่างเช่น เมื่อมีคนมอบดอกไม้ให้กับคุณ แต่ทันใดนั้นก็มีผึ้งบินออกมาพร้อมกับต่อยคุณเข้าที่จมูกอย่างแรง Fred จะเก็บข้อมูลที่เกิดขึ้นนี้เข้าไปอยู่ในรูปของประสบการณ์ความเจ็บปวดของคุณ และมันจะยังคงเชื่อมต่อประสบการณ์ที่เกิดขึ้นนี้กับประสบการณ์ของความเจ็บปวดต่อไปเรื่อยๆ ในขณะที่ CM จะค่อยๆทำหน้าที่ปรับการประมวลผล ว่าคุณควรที่จะตอบสนองต่อสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างไรหากว่าสถานการณ์นี้เกิดขึ้นมาอีกครั้ง โดยสิ่งต่างๆเหล่านี้อาจเกิดขึ้นในลักษณะของการครุ่นคิด, รำพึงรำพัน, การฝันหรือแม้แต่การเพ้อฝัน หรือเป็นอาการอื่นๆที่เกิดขึ้นเพราะเหตุการณ์ต่างๆเหล่านั้นตามมาหลอกหลอน โดยในท้ายที่สุดแล้ว CM ของคุณอาจแนะนำให้ Fred นั้นวิ่งหนีไปเมื่อเจอกับดอกไม้ หรือเมื่อเจอกับคนที่กำลังถือช่อดอกไม้อยู่นั่นเอง

สิ่งที่เกิดขึ้นตามมาก็คือ เมื่อมีใครสักคนพยายามที่จะยื่นดอกไม้ให้กับคุณ Fred จะทำให้คุณรู้สึกคันจมูกขึ้นมาและก้าวเท้าถอยหลังออกมาในทันที เพราะนี่คือผลของกลไกการเตือนภัยเพื่อปกป้องตัวของคุณเอง (Protective Warning “PW”) แต่ต่อมาหากว่าคุณค่อยๆเก็บสั่งสมประสบการณ์ใหม่ๆ ที่ได้พบเจอกับดอกไม้โดยไม่มีผึ้งอยู่ ในที่สุดแล้ว CM จะค่อยๆสามารถแนะนำให้ Fred ปรับเปลี่ยนการตอบสนองต่อสิ่งที่เกิดขึ้นได้ จนในที่สุดเมื่อคุณเจอต้องเจอกับการรับช่อดอกไม้ คุณก็อาจสามารถที่จะค่อยๆจ้องมองช่อดอกไม้นั้น เพื่อให้แน่ใจได้ว่าไม่มีผึ้งอยู่ในนั้นก่อนที่จะยื่นจมูกดมดอกไม้ลงไป

โดยทั่วไปแล้ว Fred และ CM จะทำงานร่วมกันไปเองตามธรรมชาติ คล้ายๆกับการสนทนากันไปมาเรื่อยๆ โดยในบุคคลซึ่งมีสุขภาพสมบูรณ์นั้น เมื่อ Fred ส่งสัญญาการเตือนภัยเพื่อปกป้องตนเอง (PW) ออกมา CM ก็มักที่จะตอบสนองต่อมันได้อย่างชาญฉลาด

ต้นกำนิดของพฤติกรรมสุดโต่ง (Drama) และการสะดุดของการลื่นไหลของประสบการณ์

เนื่องจากสภาวะสังคมในยุคใหม่นั้น ได้สอนให้เราพยายามที่จะเก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้อยู่เสมอ พวกเราจึงได้เรียนรู้ที่จะปิดซ่อนพวกมันเอาไว้, บ่ายเบี่ยงต่อมัน, หลอกตัวเอง หรือแม้กระทั่งกดความรุ้สึกเหล่านั้นเอาไว้โดยไม่รู้ตัว ผลก็คือพวกเราจึงพยายามที่จะตัดการติดต่อสื่อสารระหว่างอารมณ์และเหตุผลของตัวเราเองออกไป ยกตัวอย่างเช่น มันมักที่จะมีคนบอกกับเราอยู่เสมอว่า “คุณไม่ควรรู้สึกอย่างนั้น” หรือสุภาพบรุษควรที่จะกลั้นน้ำตาเอาไว้ และสุภาพสตรีก็ควรที่จะเก็บความเกรี้ยวกราดเอาไว้เช่นกัน นอกจากนี้แล้ว เด็กนักเรียนก็ควรที่จะนั่งนิ่งๆเรียงเป็นแถว และห้ามไม่ให้ปลดปล่อยความรู้สึกต่อระบบการเรียนของพวกเขา การพยายามที่จะอดกลั้นอารมณ์เหล่านี้ จึงมักที่จะทำให้การสื่อสารที่สำคัญมากๆระหว่าง Fred และ CM เกิดการสะดุดขึ้นมานั่นเอง และเมื่อเกิดการสะดุดของการถ่ายโอนประสบการณ์ต่างๆเหล่านี้เกิดขึ้น ผลที่ตามมาก็คือ Fred จะพยายามที่จะส่งผ่านประสบการณ์เหล่านั้นออกมาซ้ำๆอย่างรุนแรงขึ้นเรื่อย เพื่อที่จะให้ประสบการณ์เหล่านี้สามารถส่งผ่านไปยัง CM ได้นั่นเอง

CM ของเรานั้นอาจได้รับการเรียนรู้ทางอ้อมจากพ่อแม่หรือบุคคลใกล้ชิดในชีวิตของเรา ว่าความรู้สึกบางอย่างนั้นเป็นสิ่งที่ “แย่” หรือเป็นสิ่งที่เราไม่ควรที่จะรู้สึกเช่นนั้น CM จึงเชื่อมโยงความรู้สึกเหล่านั้นให้กลายเป็นสิ่งที่อันตรายและพยายามที่จะปัดป้องมันออกไป นอกจากนี้แล้ว CM ยังอาจแม้กระทั่งชี้นำให้ Fred นั้น “ตัดสิน” ที่จะปิดกั้นความรู้สึกนั้นออกไปด้วย ซึ่งเป็นผลทำให้เกิดสิ่งที่เรียกว่าน็อต (K-not) หรือสิ่งที่ผูกเอาความรู้สึกที่เกิดขึ้นไว้ว่าเป็นสิ่งที่แย่กับตัวของเรา

แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม Fred จะยังคงพยายามที่จะส่งผ่านประสบการณ์ไปสู่ CM อยู่เช่นเคย และมันจะค่อยๆยกระดับความรุนแรงของมันขึ้นเรื่อยๆ Fred จะพยายามกดดันส่งผ่านความรู้สึกออกมา จนในที่สุดมันอาจส่งผ่านออกมาในลักษณะของการฝันกลางวัน, เพ้อฝัน หรือการฝันร้ายในยามดึก ซึ่งสุดท้ายแล้ว Fred อาจพยายามหาที่อยู่ให้ประสบการณ์เหล่านั้นใน “โลกภายนอก” แทนที่จะเก็บอยู่ในตัวมัน และส่งผลให้เกิดเป็นพฤติกรรมที่สุดโต่ง (Drama) ขึ้นมานั่นเอง ทั้งที่โดยทั่วไปแล้วนั้น จุดประสงค์ของกลไกการปกป้องตัวเราเอง (PW) นั้นเกิดขึ้นก็เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงจากการเกิด Drama ขึ้นมา แต่เมื่อเราพยายามที่จะปิดกั้นมันเอาไว้ มันจึงกลับกลายเป็นผลทำให้เกิด Drama ขึ้นมาแทน และเมื่อ Drama ได้ค่อยๆถูกระบายออกมา มันก็ยิ่งไปกระตุ้นความรู้สึกเก่าๆเหล่านั้นขึ้นมาอีก คุณจึงมักจะต้องประหลาดใจและโมโหตัวเองสุดๆ เมื่อพบว่าคุณต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่คุณไม่ชอบและไม่ต้องการอยู่ซ้ำๆเรื่อยไป

หากว่าต่อมา CM ของคุณยังคงไม่ได้รับข้อมูลที่ส่งออกมา สิ่งที่จะเกิดขึ้นตามมาก็คือการที่ Drama จะยังคงเกิดขึ้นต่อไปเรื่อยๆซ้ำๆ ในระดับที่สูงขึ้นเรื่อยๆเป็นปีๆหรือแม้กระทั่งชั่วชีวิตของคุณเอง โดยจากตัวอย่างที่เราได้พูดถึงกันไปนั้น Fred อาจสังเกตเห็นป้ายของฟาร์มผึ้งในช่อดอกไม้ และทำให้คุณตกอยู่ใน Drama อีกครั้งเมื่อคุณรู้ตัวขึ้นมาก็เป็นได้

Fred นั้นต้องการที่จะให้ CM ได้รับรู้ถึงประสบการณ์ผ่านทางกลไกการเตือนภัยเพื่อปกป้องตัวของคุณเอง (PW) อย่างไรก็ตาม CM ก็อาจจะยังคงพยายามที่จะปิดกั้นการรับรู้ต่อมัน แต่ยิ่ง CM ของคุณพยายามที่จะปัดป้องความรู้สึกนั้นมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งเป็นการทำลายระบบเตือนภัยเกี่ยวกับพฤติกรรมที่จะเกิดขึ้นซ้ำๆของคุณมากขึ้นเท่านั้น

จากที่เราได้กล่าวถึงไปนั้น จะสังเกตได้ว่าความพยายามของ Fred นั้นมีจุดประสงค์ในทางบวกอยู่เสมอ และแท้จริงแล้ว พวกเราทุกคนต่างก็ได้รับในสิ่งที่เราต้องการด้วยกันทั้งสิ้น (หรืออย่างน้อยที่สุดก็คือสิ่งที่ Fred นั้นต้องการ) การพยายามปฏิเสธหรือเมินเฉยความรู้สึกจาก CM จึงกลายเป็นการยอมรับและยืนยันอาการที่เกิดขึ้นไปโดยปริยาย

Under Fred เส้นทางการสื่อสารโดยไม่รู้ตัวของมนุษย์

พวกเราทุกคนล้วนแล้วแต่มี Fred อยู่ภายในจิตใจ โดยที่ Fred ทั้งหลายนั้นจะเชื่อมโยงถึงกันและกันอยู่ภายใต้ Under Fred ซึ่งก็คือเครือข่ายในการติดต่อสื่อสารเส้นหลักของ Fred หลายๆส่วน และพวกมันจะรับรู้โดยสัญชาติญาติญาณได้ว่า Fred ในส่วนไหนคือพันธมิตรของพวกมันในการที่จะสร้างพฤติกรรมที่สุดโต่ง (Drama) ออกมาได้ ยกตัวอย่างเช่น เรามักพบว่าผู้คนที่เติบโตมาด้วยการถูกข่มเหงในวัยเด็ก มักที่จะเป็นที่ดึงดูดใจอย่างมากสำหรับกลุ่มบุคคลซึ่งมีพฤติกรรมที่ชอบการทารุณ และพวกเขาก็อาจที่จะเลือกบุคคลเหล่านี้เป็นคู่ครองเสียด้วย

[ในทางเดียวกันนี้ CM ของเราก็มีวิธีการสื่อสารกับพวกมันเองด้วยเช่นกัน โดยที่พวกมันจะเชื่อมต่อกันผ่านทาง “จิตสำนึกที่สะสมกันมาแต่อดีตกาล” (Collective Consciousness) ซึ่งจะเก็บสะสมเอาภาษา, เทคโนโลยี และ Know how ของเราเอาไว้ ไม่ว่าจะเป็น ดิคชันนารี่, ห้องสมุด และอินเตอร์เนท สิ่งเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เก็บสะสม CC เอาไว้ทั้งสิ้น หรือหากจะยกตัวอย่างง่ายๆก็คือ CC เกี่ยวกับการเล่นหุ้นในขณะนี้นั้นก็มักที่จะถูกเก็บเอาไว้ในโลกของอินเตอร์เนทนั่นเอง ซึ่งในทางกลับกันแล้ว “จิตไร้สำนึกที่สะสมกันมาแต่อดีตกาล” (Collective UnConsciousness) ของพวกเราก็จะถูกเก็บไว้อยู่ในก้นบึ้งของ Fred นั่นเอง]

ประโยชน์ของกระบวนการจิตวิทยาการลงทุนบำบัด – การสร้างการลื่นไหลของประสบการณ์

จากสิ่งที่ได้กล่าวมาทั้งหมดนั้น กระบวนการ TTP จะช่วยสนับสนุนการลื่นไหลของประสบการณ์จาก Fred ไปยัง CM ของพวกเรา (การรับรู้และยอมรับต่อความรู้สึกที่เกิดขึ้น) และช่วยสร้างความกระปี้กระเป่าเพิ่มความสามารถให้กับ CM ในการที่จะรับสัญญาณ PW จาก Fred ให้ได้ดียิ่งขึ้น ดังนั้นแล้ว กระบวนการ TTP จึงตั้งใจที่จะละทิ้งวิธีการเดิมๆที่คนส่วนใหญ่ปฎิบัติกัน เช่น การพยายามนำเสนอด้วยข้อมูลต่างๆ, การพยายามยุยงให้กระทำสิ่งใดๆ, การแนะแนวทางต่างๆ หรือการเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งกับ Drama นั้นๆ เพราะแท้จริงแล้วประโยชน์ของกระบวนการ TPP นั้นอยู่ที่การแบ่งปันความรู้สึกที่เกิดขึ้น, การสะท้อนถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้น และการพยายามส่งเสริมให้ผู้อื่นรู้สึก หรือยอมรับในสิ่งที่เขารู้สึกจริงๆนั่นเอง

กระบวนการและปรากฏการณ์ของ TPP

เมื่อกระบวนการ TPP ได้เกิดขึ้นนั้น จะค่อยๆเกิดการเปลี่ยนแปลงต่างๆขึ้นตามลำดับดังนี้

ช่วงที่ 1 : การรับรู้ถึงปัญหาที่เกิดขึ้น (ความรู้สึกในแง่ลบ)

• การปฏิเสธและเพิกเฉยจาก CM
• ใช้การบอกเล่าเรื่องราวความรู้สึกและหนทางอื่นๆ เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงจากปัญหาที่จะเกิดขึ้น
• ความรู้สึกอึดอันจากการยอบรับต่อความรู้สึกที่เกิดขึ้น

ช่วงที่ 2 : เมื่อ Fred สามารถติดต่อสื่อสารกับ CM ได้อย่างราบรื่น (จนไม่หลงเหลืออะไรอยู่เลย)

• ความผ่อนคลายซึ่งแสดงออกมาผ่านทางร่างกาย
• ภาวะความรู้สึกเบาโล่งสบาย
• ความรู้สึกซาบซ่านจากความโล่งใจที่เกิดขึ้น
• ความรู้สึกพรั่งพรูที่เกิดขึ้นจากการได้รับการปลดปล่อยอารมณ์
• เกิดช่วงเวลาซึ่งเป็นวินาทีของการเข้าถึงบางอย่าง (Ahaaa Moment) หลังจากที่สิ่งต่างๆดูจะเข้ารูปเข้ารอยขึ้น
• เกิดการพัฒนาขึ้นของปัญญาในส่วนที่เคยเป็นปัญหาอยู่แต่เดิม

ช่วงที่ 3 : เมื่อชีวิตค่อยๆดำเนินต่อไป และสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นรอบตัวค่อยๆดีขึ้นเรื่อยๆ

• อาการหรือพฤติกรรมที่ย่ำแย่ซ้ำซากจำเจจะค่อยๆหายไป
• อาการหมกมุ่นอยู่กับความวิตกกังวลลดน้อยลงไป
• ความสมดุลระหว่างอารมณ์และเหตุผล
• ใช้ชีวิตอยู่ในภาวะที่จิตใจผ่องใส
• มีชีวิตที่ดีขึ้น
• มีความสามารถในการเก็งกำไร/ลงทุนได้อย่างดีขึ้น
• มองเห็นโอกาสต่างๆที่ผ่านเข้ามาได้อย่างชัดเจนขึ้น
• สุขภาพกายและใจดีขึ้น
• มีชีวิตที่มีความสมดุลระหว่างการกินอยู่และการลงทุน
• เข้าสู่จุด Zero Point (จุดที่จิตใจโล่งสบาย จากการที่จิตใต้สำนึกได้รับการปลดปล่อยความรุ้สึกต่างๆออกมาจนหมดสิ้น)

.

…

…..

เป็นอย่างไรกันบ้างครับ? หวังว่าบทความในวันนี้จะทำให้ทุกคนเห็นถึงความสำคัญต่อการยอมรับกับความรู้สึกของตัวเองให้มากขึ้น อย่าพยายามปิดกั้นความรู้สึกของเราจนเกินไปจนเก็บกดมันเอาไว้ เพราะนอกจากมันจะดีกับชีวิตของเราแล้ว มันยังจะช่วยให้พฤติกรรมในการลงทุน/เก็งกำไรของเราดีขึ้นมากๆอีกด้วยเช่นกัน และแน่นอนว่าผลการลงทุนของคุณจะต้องดีขึ้นตามมาอย่างแน่นอนครับ ^_^

คนรวยๆ เขาลงทุนอะไร...ให้ปลอดภัยจากมรสุมเศรษฐกิจ

“คนที่รวยมากๆ เขาไม่ได้มองแต่ทองคำกันหรอก หมายถึงคนที่รวยจนล้นเหลือ รวยจนเบื่อที่จะมีแต่ทองคำ คนกลุ่มน้อยนิดนี้เขามีทางเลือกอื่นเพิ่มเติม…”

เมื่อคิดจะหาแหล่งหลบภัยในการลงทุนหากเกิดเหตุร้าย บางคนอาจจะคิดถึงการถอนเงินฝากและเงินลงทุนมาเก็บในเซฟที่บ้าน เรียกว่าไม่ไว้ใจใครแล้วนอกจากตัวเอง เลยฝังตุ่มบ้านเรานี่ละ
แต่เก็บไปเก็บมา ราขึ้น แบงค์เปื่อย หรือน้ำท่วมตู้เซฟจนความแตก เลยโดนข้อหาร่ำรวยผิดปกติไปก็มีหรือเก็บไปเก็บมา ค่าเงินบาทโดนลดไป 50% อ้าวหายรวยไปครึ่งนึง ทำไงดีล่ะ

มาถึงตรงนี้ บางคนอาจนึกออกแล้วว่าควรเก็บเป็นทองคำไว้บ้าง เพื่อให้คงคุณค่าและอำนาจซื้อไว้ หรือเวลามีสงครามใหญ่ก็เอามาทยอยขายแลกปัจจัยสี่ห้าหก ตามแบบคุณปู่มาคิยงของลุงมาร์ค ฟาเบอร์ ที่เหรียญทองคำช่วยให้รอดชีวิตจากความทารุณในช่วงสงครามมาจนมีพ่อลุงมาร์ค แล้วก็มีผลผลิตมหัศจรรย์อย่างลุงมาร์ค ที่ออกมาด่าการเมืองในสหรัฐมาจนถึงวันนี้

แต่คนที่รวยมากๆ เขาไม่ได้มองแต่ทองคำกันหรอก หมายถึงคนที่รวยจนล้นเหลือ รวยจนเบื่อที่จะมีแต่ทองคำ คนกลุ่มน้อยนิดนี้เขามีทางเลือกอื่นเพิ่มเติม

แถมตา Jim O’Neill ประธานกรรมการ Goldman Sachs Asset Management. ยังออกมาบอกว่า “ความคิดที่เชื่อว่ามี Safe Haven หรือแหล่งปลอดภัยตลอดกาลที่จะเอาความมั่งคั่งของเราไปลงทุน มันเป็นอันตราย”

เอ้า ยังอ่านไม่จบ อย่าเพิ่งร้องกรี๊ดขยับปีกที่ไหม้ไปแล้วครึ่งนึง บินพรึ่บๆ ตาลีตาเหลือก ออกไปขายทองคำทิ้งเพราะคำพูดตา Jim กันล่ะ ก็ที่เขาพูดนั้น เขาหมายถึงพันธบัตรรัฐบาลอเมริกันต่างหาก

จริงอยู่ ทองคำเป็น Safe Haven ที่คนทั่วโลกนิยมกันมากที่สุด เพราะทองคำสามารถดำรงอำนาจซื้อไว้ได้ และไม่เสื่อมคุณค่าของตัวมันเอง แต่ทองเป็นก้อนๆ เป็นแท่งๆ หรือเป็นเหรียญจำนวนมากๆ มันก็หนักนะ ยกเว้นพวกที่ซื้อกองทุน ETF ทองคำ ที่ไม่ต้องเก็บรักษาเอง อย่างนี้ก็ไม่หนัก

แต่เศรษฐีเขายังหนักใจกัน เพราะกลัวว่า เอ... ถ้าเกิดอะไรขึ้นแล้วโดนรัฐยึดทองคำไว้ ทีนี้จะทำยังไงกันล่ะ

ดังนั้น เศรษฐีที่ร่ำรวยมากๆ ก็เลยคิดกันว่ามีแต่ทองคำก็อาจจะไม่ปลอดภัย ก็ดูอย่างตาฮูโก้ ชาเวซ ประธานาธิบดีเวเนซูเอลลาสิ เขายังเอาทองคำสำรองของรัฐบาลเวเนซูเอลลากว่า 211 ตันที่เคยเก็บไว้ในธนาคารยุโรปกับสหรัฐอเมริกาใส่เรือกลับคืนประเทศเมื่อเดือน พย ปีก่อนเลย คงเพราะกลัวว่ารัฐบาลตะวันตกจะเข้าตาจน แล้วจะยึดเอาทองคำไป

เอ้า พวกเราที่มีทองเล็กๆ น้อยๆ ผ่านการลงทุนในกองทุนทองคำ ถ้าจะแตกตื่นตามตาฮูโก้ ชาเวซ ก็ตามใจ ไม่ว่ากัน แต่ต้องถามตนเองก่อนว่าถอนออกมาแล้วจะเอาไปซื้อทองคำอีกไหม ซื้อแล้วจะเอาไปเก็บที่ไหน หรือจะใส่เป็นทองรูปพรรณกันให้เต็มคอ แล้วมันจะปลอดภัยไหม หรือจะเปลี่ยนเป็นเงินสด หรือจะไปลงทุนอย่างอื่น

คิดไปคิดมาชักปวดหัว เพราะจะเก็บเป็นเงินสด เงินฝาก ตราสารหนี้ หรือพันธบัตร ก็กลัวเสื่อมอำนาจซื้อจากเงินเฟ้อ จะซื้อหุ้นก็กลัวเจ๊ง อย่ากระนั้นเลย สู้เอาเงินที่เก็บหอมรอบริบนี่ไปช็อปปิ้งกันให้สบายใจดีกว่า

เอา จะทำอะไรก็ทำ เงินใครเงินมันอยู่แล้ว ขอแต่ว่าถ้าพลาดพลั้งไปก็อย่ามากระพือปีกไหม้ๆ ร้องไห้กระซิกๆ ให้เห็นแล้วกัน

เรื่องที่เศรษฐีตัวจริงเขาสะสมเงินที่ล้นเหลือไปไว้ที่ไหนกันบ้างนั้น ต้องบอกว่ามีหลายอย่างเลย นอกจากทองคำแล้ว เศรษฐียังสะสมงานศิลปะ วิสกี้ ไวน์ เหรียญโบราณในสกุลเงินประหลาดๆ ที่คนไม่ค่อยรู้จักกัน และอื่นๆ อีกมาก

แต่จะสะสมอะไรก็ว่ากันไป อย่าไปสะสมกิ๊ก เพราะนอกจากจะเป็นอันตรายต่อชีวิตหากคุณนายรู้แล้ว กิ๊กยังมีแต่เสื่อมค่าลงไปเรื่อยๆ ตามกาลเวลา คุณผู้ชายอย่ามาเถียงเป็นอันขาดนะ

ตัวอย่างการลงทุนของเศรษฐีอเมริกัน
----------------------------------------

1. พันธบัตรรัฐบาลคานาดา (Canadian Bonds)

Financial Post รายงานว่า มีการซื้อ Canadian Bond กันมากขึ้นจนทำสถิติสูงถึง 16,700 ล้านคานาเดียนดอลลาร์ ในเดือนพฤษภาคม 2555

เรื่องนี้ Jeff Herold กับ Maria Berlettano ผู้เป็นผู้จัดการกองทุนตราสารหนี้ของ J. Zechner Associates บอกว่า ธนาคารกลางประเทศต่างๆ ที่มีความกังวลเรื่องวิกฤติในยุโรปได้หันไปหาแหล่งลงทุนที่ปลอดภัยผ่าน Canadian Bond ซึ่งรักษาอันดับความน่าเชื่อถือที่ระดับ AAA เอาไว้ได้

เศรษฐีก็ทำได้เช่นกัน

2. Scandinavian Bonds

ยิ่งสถานการณ์กลุ่มยูโรแย่ลง พันธบัตรของ Sweden, Norway และ Denmark ก็ยิ่งมีราคาตลาดสูงขึ้น เพราะมีฐานะการเงินการคลังที่แข็งแรงกว่ามาก

เรื่องนี้ DNB ซึ่งเป็นธนาคารใน Norway ถึงกับออกพันธบัตรรุ่นพิเศษมารองรับความต้องการของผู้ลงทุนสถาบันจากต่างประเทศและบรรดาเศรษฐีเมืองนอกที่แห่กันมาซื้อทีเดียว

Rob Stewart ซึ่งเป็นหัวหน้าฝ่ายตราสารหนี้และเงินตราต่างประเทศ ที่ Rothschild Wealth Management ยังถึงกับออกมาประกาศว่า Sweden, Norway และ Denmark เป็นที่ที่ปลอดภัยใน การลงทุนและมีพันธบัตรที่แข็งแรงมั่นคง

3. Japanese Yen

Wall Street Journal รายงานว่า ในช่วง 4 ปีที่ผ่านมานี้ ธนาคารกลางทั่วโลกได้เพิ่มทุนสำรองของตนด้วยการการลงทุนในเงินเยนของญี่ปุ่น เพิ่มขึ้นถึง 22% เพราะค่าเงินเยนแข็งขึ้นมาก โดยเฉพาะเมื่อเทียบกับค่าเงินดอลลาร์สหรัฐ จึงทำให้ตลาดคาดกันว่ารัฐบาลญี่ปุ่นต้องต่อสู้ให้ค่าเงินเยนอ่อนลง มิฉะนั้นการส่งออกจะลำบาก

J.P. Morgan ก็ได้แนะนำให้ลูกค้าซื้อเงินเยนในช่วงเศรษฐกิจกำลังเป็นขาลง เนื่องจากอัตราดอกเบี้ยเงินฝากของญี่ปุ่นเป็นศูนย์ อัตราดอกเบี้ยปล่อยกู้ก็ต่ำมากด้วย ทำให้มีการกู้เงินสกุลเยนในต้นทุนต่ำเพื่อเอาไปลงทุนในตลาดที่ให้ผลตอบแทนสูงกว่า (Yen Carry Trade) และเมื่อถึงกำหนดคืนเงินเยนที่กู้มา (Deleveraging) ก็จะมีการหาเงินเยนมาคืนเจ้าหนี้ ทำให้สามารถทำกำไรจากการลงทุนในเงินเยนได้

3 อย่างข้างต้นนั้น จัดเป็นสินทรัพย์ทางการเงิน (Financial Assets)

แต่ยังมีสินทรัพย์จริงที่จับต้องได้ (Non-financial Assets) ที่บรรดาเศรษฐีนิยมลงทุนกันอีกหลายอย่าง เช่น

1. ที่ดินการเกษตร

ที่ดินการเกษตรเป็นแหล่งลงทุนที่ปลอดภัยและทรงคุณค่า เพราะมีปริมาณจำกัด ในขณะที่มีคนต้องการเพิ่มขึ้นเสมอ

Tom Eisenhauer ผู้เป็น President ของ Bonnefield Financial ชี้ว่า ราคาที่ดินการเกษตรสามารถต้านทานเงินเฟ้อได้ดีกว่าทองคำ ในขณะที่ Simon Black บอกว่า ที่ดินการเกษตรเป็นการลงทุนที่ดีในการต้านทานเงินเฟ้อเพราะความต้องการอาหารมีแต่จะเพิ่มขึ้น และ John Taylor หัวหน้าฝ่าย Farm and Ranch ของ U.S. Trust ยืนยันว่า มีมมุมมองว่าที่ดินการเกษตรจะเป็นตลาดกระทิง เพราะขนาดไม่มีข่าวดีเลยในช่วง 5 ปีที่ผ่านมา แถมยังมีแต่ข่าวร้ายๆ ราคาก็ยังขึ้นไปเรื่อยๆ ทั้งยังขึ้นมากกว่าค่าเฉลี่ยในอดีตอีกด้วย

2. ไม้

อะไรนะ ไม้น่ะเหรอ

ใช่ ไม้จริงๆ นั่นแหละ หมายถึง ไม้แผ่น ไม้ซุง

ไม้เป็น Soft Commodity ชนิดหนึ่งด้วย และการลงทุนในไม้ก็มีประวัติศาสตร์ที่ให้ผลตอบแทนที่ดีมากโดยเฉพาะเมื่อเทียบกับอัตราเงินเฟ้อเช่นกัน

Larry D. Spears บันทึกไว้ว่า การลงทุนในไม้ที่สหรัฐอเมริกาให้ผลตอบแทนเฉลี่ยถึง 22% ต่อปี นับตั้งแต่ปี 1973 ถึง 1981 ในขณะที่อัตราเงินเฟ้อเฉลี่ยในช่วงเดียวกันเป็น 9.2%

ส่วน R. Dennis Moon กรรมการผู้จัดการ ของกลุ่มบริหารสินทรัพย์พิเศษของ U.S. Trust เล่าว่า แม้ตลาดบ้านในสหรัฐจะฟุบมาหลายปี แต่เขามีลูกค้ารายหนึ่งใน Long Island ที่ลงทุน 50 ล้านดอลลาร์ ในพื้นที่ที่มีไม้ใหญ่

อย่างบ้านเราก็น่าคิด ถ้าเป็นพื้นที่ว่างเปล่าในต่างจังหวัดไกลๆ ที่ปลูกสักทองได้ ก็น่าปลูกไว้ เพื่อให้ลูกเก็บกินในอีกสัก 30-40 ปีข้างหน้า คล้ายๆ กับฝากออมสินไว้ให้ลูกนั่นแหละ แต่ก่อนตัดต้องไปขออนุญาตจากรัฐก่อนนะ

3. ปืน

การสะสมปืนสามารถดำรงคุณค่าได้ (เพราะราคาขึ้นไปตามเวลา) เศรษฐีเลยนิยมสะสมปืนและกระสุนกันมาก

ตัวอย่างก็คือ ราคาของปืน Remington .223 ที่อ้างอิงจาก ammo.net มีราคาขึ้นจากปี 1999 ถึง 2011 ถึง 224% ชนะเงินเฟ้อในช่วงเดียวกันมากมาย

นอกจากนี้ Wall Street Journal ยังรายงานว่า ราคาปืนพุ่งกระฉูด เพราะคาดกันว่า Barack Obama จะได้กลับมาเป็นประธานาธิบดีอีกครั้ง แล้วจะออกกฏหมายควบคุมอาวุธ และยังระบุว่ามีความต้องการปืนมากเกินกว่ากำลังการผลิตด้วย เห็นได้จากที่ Michael O. Fifer ผู้เป็น CEO ของ Sturm, Ruger & Co. ออกมาแถลงว่า บริษัทขอระงับการรับออร์เด้อร์ซื้อปืนไว้ชั่วคราว เพราะยอดขายในไตรมาสแรกปีนี้เกินกว่าที่คาดไว้มาก เลยผลิตไม่ทันความต้องการที่เข้ามาอย่างต่อเนื่อง

เอ ... มีความต้องการขนาดนี้แล้วคงไม่ใช่ว่ามีแต่เศรษฐีซื้อแล้วละ และหากคนทั่วไปผสมโรงซื้อด้วยก็อาจหมายถึงความรุนแรงหรือความถี่ของอาชญากรรมในอเมริกาเพิ่มขึ้น ซึ่งอาจจะโยงไปถึงเรื่องที่
รัฐบาลท้องถิ่นไม่มีเงินจ้างตำรวจเพียงพอก็ได้

4. นาฬิกา

เรื่องนาฬิกานี้ไม่ใช่ว่าทุกยี่ห้อจะลงทุนแล้วหวังผลกำไรในอนาคตได้เสมอไป คนที่ซีเรียสเรื่องการลงทุนในนาฬิกาจริงๆ จึงมักลงทุนใน Rolex กับ Patek Philippe เป็นหลัก เพราะเป็นยี่ห้อที่ขายออกได้คล่องที่สุด และได้กำไรดี ซึ่งอย่างหลังนี้บริษัทผู้ผลิตมีความเป็นอัจริยะทางการตลาดที่สามารถทำให้ยี่ห้อของตนที่เคยผลิตออกมามีราคาขึ้นมาโดยตลอด

เจ้าของร้านแอนทีคในลอนดอนชื่อ George Somlo ให้ข้อสังเกตุว่า การซื้อนาฬิกาข้อมือที่เป็นแอนทีคในช่วงเศรษฐกิจขาลงเป็นการลงทุนที่คุ้มค่าเสมอ ซึ่ง Eric Engh ผู้จัดการเวบไซท์ Old Watch ก็ยืนยันว่า เมื่อนาฬิกาชั้นดียี่ห้อใด รุ่นใด เป็นที่นิยม ก็จะมีคนต้องการอยากจะครอบครองกันมาก และยอมจ่ายในราคาที่สูงลิ่ว

5. สแตมป์

Handbook of Personal Wealth Management เขียนเอาไว้ว่า แสตมป์เป็นหนึ่งในสินทรัพย์ลงทุนประเภทจับต้องได้ (ไม่ใช่ Financial Assets อย่างหุ้นและพันธบัตร) ที่มี Record ว่าให้ ผลตอบแทนที่มั่นคงและดีมากมายาวนานที่สุด และถึงแม้สแตมป์จะบอบบาง ถูกทำลายได้ง่าย แต่แสตมป์เก่าๆ ก็มีค่าคล้ายๆ รถคลาสสิคที่คนนิยมสะสม หรือหนังสือการ์ตูนยอดนิยมเก่าๆ

มิน่า ลุง Bill Gross (PIMCO) ถึงได้สะสมแสตมป์มีค่าไว้ถึง 10 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ทีเดียว และส่วนมากก็ได้มาจากการที่ลุงเข้าไปประมูลช่วยการกุศลด้วย

นึกถึงหนังสือการ์ตูนเก่าๆ ที่เคยติดงอมแงมสมัยเด็กๆ อย่าง ขวานฟ้าหน้าดำ ชะมัด

เนี่ยะ ถ้าเก็บไว้ดีๆ ป่านนี้ก็สบายไปแล้ว

ดังนั้น เราก็อาจจะเริ่มสะสมสแตมป์ (ทั้งๆ ที่เดี๋ยวนี้เราติดต่อทางอินเตอร์เนตกันแล้ว) และสะสม การ์ตูนซุปเปอร์ไซย่า กันไว้ได้แล้ว

อ้าว อย่าเพิ่งหัวเราะว่าโลกไปยุคเทคโนโลยี่ eBook แล้ว จะให้เก็บไว้ทำไม

อย่าลืมสิ ต่อไปจะมีคนถวิลหาสิ่งที่ยึดโยงเราไว้กับอดีต จะมีคนอยากเงยหน้าขึ้นมาจาก Smart Phone เพื่อจับต้องกระดาษจริงที่มีแต่จะหายากขึ้นทุกที

ก็คงคล้ายๆ กับที่เราเห็นเครื่องพิมพ์ดีดโบราณ เห็นฉลากยาเก่าๆ แล้วทึ่ง อยากเป็นเจ้าของกันนั่น แหละ

6. งานศิลปะ

หลายคนคงไม่รู้ว่าในทศวรรษที่ผ่านมานี้ ดัชนี Mei Moses (ดัชนีสำคัญที่โลกใช้สำหรับงานศิลปะ) ให้ผลตอบแทนที่สูงกว่าดัชนี S&P500 ถึง 6 เท่า

กูรูด้านพันธบัตรอย่าง Jeff Gundlach ยังถึงกับบอกว่า งานศิลปะก็คือทองคำในเวอร์ชั่นที่พกพาไปไหนๆ ได้ (เพราะในราคาที่เท่าๆ กัน ทองคำจะหนักกว่า) โดยสามารถดำรงอำนาจซื้อได้เท่าๆ กับทองคำ

หากจะดูว่ากำลังซื้อในงานศิลปะและการลงทุนในงานศิลปะโดยเฉพาะภาพเขียนนั้นดีขนาดไหน วิธีดูที่ดีก็คือให้ไปดูราคางานศิลปะที่บริษัทประมูลปล่อยไปได้ กับดูยอดขาย ผลกำไร และราคาต่อหุ้นของบริษัทประมูล

ไปดูตัวอย่างที่ Sotheby อันเป็นบริษัทประมูลข้ามชาติเก่าแก่เป็นอันดับ 4 ของโลกซึ่งก่อตั้งในปี 1744 มีสำนักงานใหญ่ในสหรัฐ มีอีก 90 สำนักงานในอีก 40 ประเทศ ก็ได้

บริษัทนี้ทำธุรกิจประมูลที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในโลกของศิลปะการตกแต่ง เครื่องประดับ และของสะสม ซึ่งในปี 2011 มียอดขายทั่วโลก รวมถึง 5,800 ล้านดอลลาร์

ตั้งแต่ปี 2009 หุ้นของ Sotheby ได้ขึ้นจากจุดต่ำสุดในช่วงนั้นที่ 6.47 มาเป็น 30.58 ดอลลาร์ต่อหุ้น

แบบนี้จะเรียกว่าเป็นตลาดกระทิงของงานศิลปะก็ไม่ผิดหรอก

ก็ขนาดภาพเขียน Pop Art ของ Andy Warhol ยังมีคนประมูลไปได้ในราคาตั้งพันล้านบาท จนเดี๋ยวนี้ผลงานภาพเขียนของเขาหากคำนวณเป็น Market Cap. ก็น่าจะแซงเบอร์หนึ่งอย่าง ปิคาสโซ ไปแล้ว



7. เพชร

Alan Landau ผู้เป็น CEO ของ Novel Asset Management ให้สัมภาษณ์ใน Bloomberg TV ว่า

“เพชรเป็นการลงทุนที่ยอดเยี่ยมและปลอดภัย แม้จะมีสภาพคล่องน้อยกว่าทองคำอยู่มาก แต่ราคาก็ไม่ผันผวนเท่าราคาทองคำ ทั้งยังกำลังเป็นที่สนใจในการลงทุนเพื่อหลบภัยจากค่าเงินดอลลาร์อีกด้วย”

ความจริงนอกจากเพชรแล้ว พวกอัญมณีประเภทต่างๆ ก็ได้รับความนิยมในการสะสมเพิ่มขึ้น

มีคนบอกว่า นอกจากคุณค่าในเชิงการลงทุนที่ดีแล้ว เพชรและอัญมณี มีมนตรามหาเสน่ห์ให้คนหลงไหลในความงดงามอย่างถอนตัวได้ลำบาก

จริงเท็จอย่างไร ลองจุดธูปถามคุณป้า Elizabeth Taylor ดูก็ได้ ก็ Jewelry Collection ของเธอที่เปิดประมูลไปเมื่อเร็วๆ นี้ทำให้คนที่ได้ดูแม้เพียงรูปยังอ้าปากค้าง แม่จ้าว อะไรมันจะอลังการงานสร้างและมีเป็นจำนวนมากได้ถึงขนาดนั้น

ลองไปดูงานประมูลเพชรที่ทำสถิติราคาสูงสุดกันบ้าง

Christie’s รายงานว่า เพชรสีชมพูขนาดใหญ่ที่สุดที่เคยออกประมูล ชื่อ The Martian Pink เพ็ชรเม็ดนี้หนัก 12.04 กะรัต และมีคนประมูลไปเมื่อเดือน พ.ค.2012 ไปแล้ว ในราคา 17 ล้านดอลลาร์สหรัฐ หรือ 527 ล้านบาท คร่าวๆ ก็กะรัตละ 45 ล้านบาท

คนทั่วไปทำงานมาทั้งชีวิตยังมีเงินเก็บไม่ได้ครึ่งของ 1 กะรัตเลย

การที่เพชรเม็ดนี้ขายได้ราคาสูงกว่าที่ประเมินราคาเป็นเท่าตัว แสดงว่า ไม่ว่าเศรษฐกิจที่ย่ำแย่จะทำร้ายผู้คนจำนวนมากได้อย่างไร เศรษฐีตัวจริงย่อมเป็นข้อยกเว้น

เมื่อ 1 ธ.ค. 2009 แหวนเพชรสีชมพูขนาด 5 กะรัต ถูกขายไปงานประมูลของ Christie’s Hong Kong ในราคา 10,776,660 ดอลลาร์สหรัฐ (334 ล้านบาท)

โอย ... กะรัตละแค่ 66 ล้านบาทเท่านั้นเอง

เป็นสถิติราคาเพชรต่อกะรัตที่สูงที่สุดเท่าที่เคยมีการประมูล โดย Vickie Sek ผู้อำนวยการ Christie’s Asia บอกว่า แหวนวงนี้เป็นดวงดาวที่ส่งประกายระยิบระยับที่สุดในงาน และ 8 ใน 10 คนที่ประมูลเพชรพลอยไปได้เป็นนักสะสมชาวเอเชีย

หากเดินทางไปต่างประเทศแล้วหมั่นซอกแซก ถามไถ่ สังเกตุสังกาผู้คนกับสิ่งแวดล้อม เราก็จะได้ข้อมูลดีๆ มากมาย และสะท้อนอะไรๆ ที่เป็นของจริงได้มากกว่าตัวเลขเศรษฐกิจที่ประกาศออกมาอีกด้วย

อย่างเมื่อเร็วๆ นี้ที่ไป South Africa คนพื้นเมืองเล่าว่าแต่ก่อนนักท่องเที่ยวจะเป็นชาติตะวันตกมากที่สุด เดี๋ยวนี้ลดลงไปมาก แต่ได้คนจีน คนอินโดเนเซีย เกาหลี และตะวันออกกลาง มาทดแทน

ส่วนร้านขายเพชรเล่าว่า เดี๋ยวนี้นักท่องเที่ยวจากตะวันออกซื้อเพชรพลอยมากกว่าคนตะวันตกแล้ว

ตอกย้ำประโยคที่ว่า ....

“คนเราจะรวยจะจนนั้น ไม่มีคงทนถาวร แต่เพชรพลอย ทองคำ ซึ่งเป็นความมั่งคั่ง แม้จะเปลี่ยนมือไปได้เรื่อยๆ ก็จะไหลไปอยู่ในมือของคนรวยๆ เสมอ”

8. สุรา

มันน่าสนใจมาก เพราะเราอาจไม่ค่อยรู้กันว่า คนอเมริกันในยุคก่อนใช้วิสกี้แทนเงินในการแลกเปลี่ยนสินค้า เหมือนพวก Aztecs ใช้เมล็ดโกโก้ไปแลกสินค้าอื่นๆ แบบ Barter Trade

นอกจากนี้ นิตยสาร SWAGได้รวมไวน์เข้าไว้กับพวกแร่เงิน งานศิลปะ และทองคำ ในฐานะที่เป็นโอกาสในการลงทุนที่ช่วยต้านเงินเฟ้อได้ด้วย

และ Peter Luzer ผู้บริหากองทุนไวน์ (Wine Investment Fund) คาดว่า กองทุนของเขาจะให้ผลตอบแทนเฉลี่ยต่อปีที่ 12.5% ถึง 14.0% ทีเดียว

ดังนั้น การเลิกดื่มแล้วหันมาสะสมสุรากันก็น่าจะอินเทร็นด์ไม่ใช่น้อยเลย

9. เหรียญที่หาได้ยาก

เหรียญเก่าๆ หายากมักเป็นที่ต้องการของผู้สะสม ผู้มีโอกาสครอบครองไว้จึงเบาใจได้เลยว่าค่าของมันในอนาคตจะเพิ่มมากขึ้นเพราะมันผลิตเพิ่มไม่ได้ ไม่เหมือนทองคำกับแร่เงินที่ยังพอจะขุดหามาได้
อย่างราคาเหรียญทองคำ St. Gaudens รุ่น 20 ดอลลาร์สหรัฐ ยังขึ้นจากช่วงก่อน Recession ใน อเมริกา จากไม่ถึง 2,000 ดอลลาร์ มาเป็น 2,720 ดอลลาร์ในเดือนตุลาคมนี้เลย

สำหรับตลาดไทยๆ นั้น เรายังมีอะไรน่าสะสมเพื่อรักษาอำนาจซื้อ และผลตอบแทนที่ดี ได้มากกว่านี้อีกหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นพระเครื่อง พระพุทธรูป เหรียญเก่า ผ้าทอเก่าๆ ถ้วยชามรามไหเก่าๆ ตั้งแต่ครั้งราชวงศ์โบราณ

ก็แหม ขนาดชามตราไก่ กับถาดสังกะสีลายดอกไม้ที่ใช้กันในวัด ยังป๊อบปูลาร์ในวันนี้

แต่ข้อยกเว้นในใจคุณผู้ชายมันก็มีเป็นธรรมดา

นั่นก็คือ ของเก่าๆ อย่างคุณนายที่บ้าน ไม่เคยมีราคาขึ้น มีแต่จะตกลงไปด้วยอัตราเร่งสูงสุด เหลือเชื่อจริงๆ

แถมไม่มีตลาดรอง ไม่มีสภาพคล่อง ลงทุนแล้วต้องลงทุนเลย ไม่ให้ Cut Loss ไม่ให้ Take Profit

จนบางคนถึงกับบ่นว่า .....

“ฮ้วย อย่างนี้มันก็เลยมีแต่ Take Loss กับ Cut Profit ละสิ”

ฮ่า สมน้ำหน้าค่ะ

เอาละ คิดจะลงทุนอะไร ก็อย่าลืมเรื่องสภาพคล่อง เพราะหลายอย่างไม่สามารถเปลี่ยนเป็นเงินสดได้ทันใจอย่างที่จำเป็นต้องใช้ ดังนั้น ต้องวางแผนให้ดีๆ

ถ้าคิดจะเดินตามรอยเศรษฐีกันละก็ อย่าลงทุนสะเปะสะปะ ให้เลือกชิ้นที่ดีที่สุดไว้ก่อน (ถ้ามีเงินพอนะ)